مامانا یکی بیاد یکمی درددل کنیم
این چند ماه از اعتصاب شیر نیکی گرفته تا غذا نخوردناش و دیگه فشارای بزرگ شدن بچه اینقدر حس میکنم فشار اومده بهم که خیلی وقتا خیلی زودرنج و پرخاشگر شدم.خصوصا خونوادمم یه سهر دیگه هستن و دست تنهام.اینا به کنار این اعتصاب شیر بچه دیگه واقعا کلافه م کرده و شب و روزم شده گریه.از طرفی جدیدا یک هفته قبل پریودم عجیب غریب عصبی میشم جوری که یه لحظه به خودم میام میبینم دلیلی نداشت اینقدر عصبانی باسم و پرخاش کنم.همشم واسه اینکه به بچم چیزی نگم سر بقیه خالی میکنم.شمام اینجورید؟ اصن عذاب وجدانی داذم که نگو.از طرفیم میگم دست خودم نیست منم خیلی تحت فشارم

اره منم همینطور هستم خیلی عصبی شدم تا دوسال طبیعی این عصبانیت ها و پرخاشگری ها بخاطر هورمون مثلا من شوهرم همیشه قبل پریود دعوام میشه شدید

بیشتر از همه وقتایی که به مامان بابام پرخاش میکنم عذاب وجدان شدید میگیرم جوری که دلم میخواد اب شم برم تو زمین

منم زود عصبی میشم پسر منم اصلا غذا نمیخوره سر این عصبی میشم طبیعیه عزیزم هر روز صبح تا شب سر و کله زدن با بچه خودشم دست تنهایی سرزنش نکن خودتو

قبلنا اینجوری نبودم و اصلا بدخلقی های دوران پریود واسم بی معنی بود ولی جدیدا قبل پریودم وحشتناک میشم.به نظرتون طبیعیه یا ممکنه از کمبود چیزی تو بدن باشه؟