تجربه زایمان

تخت را حرکت دادند، اکنون کمی از مور مور پاهایم کم شده است. همانجا که همسرم با ویلچر از من خداحافظی کرده بود، اکنون دراز بر تخت تحویلش دادنم. منتظرم بود با همان ذوق، و یکی از آشناهایمان. دوباره از تخت به تختی دیگر
مادرم، مادرجان که پشت در اتاق عمل نگرانی هایشان را دعا کرده بودند.
و من فقط سقف را می دیدیم، و حشرات چسبیده به سقف کاذب را می شمارم.
به اتاق و سرجای قبل قرارم دادند، تا ۸ساعت نباید هیچ چیزی می‌خوردم و تا ۱۲ ساعت هیچ حرکتی.
پمپ درد، شیاف و آمپول مسکن دست به دست هم داده بودند تا بتوانم لحظاتی قابل تحمل را سپری کنم.
ساعت۳وقت ملاقاتی بود و اتاق پر از دوست و آشنای مادران امروز شد.
عزیزانم آمده بودند با شکلات، شیرینی، گل و لب خندون
حس خیلی خوبی بود، و من نباید تکان می خوردم.
همسرجان با گل و شیرینی و همان خوشحالی که از صبح حفظش کرده بود.
می دانم او هم خسته بود.
راه درازی را آمده بودیم تا اینجا

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط