خانم هامن پسرم همش حوصله اش سرمیره توخونه نمیمونه کل خونه روبخدادراختیارش گذاشتم بازی میکنم باهاش اصلاانگارنمی خوادخونه مادرشوهرم میره درحالی که هیچ کارخاصی هم نمیکنه ولی اونجابهش خوش میگذره انگاراصلاتوخونه پیشم بهش خوش نمیگذره اینم بگم تویه ساختمان هستیم شوهرمم روزی ۲ساعت میبره خ مادرش نگیدنزاربره چون همسرم گوش نمیده شرایط مستقل شدن نداریم فقط سوالم اینه چراتوخونه که انقدبازی میکنم گل خونه وکابینت هادراختیارشه ولی بازم حاضرنیست بمونه خونه بکی اینم پارک میبرم اصلاباوسایلاهاش بازی نمیکنه اهلکی گریه میکنه اونجامیره سراغ وسیله بچه های بزرگ که پسرم نمیتونه اونجابازی کنه میام ازاونجادورکنم انقدجیغ گریه دادبخداپشیمون میکنه ازبردن بیرون دیگه نمیدونم چیکارکنم درحالی که بچه های همسن پسرم توپارک اینجوری نمیکنن

چون عادت کرده ک بیرون رفتن و خونه کسی رفتن همه بچه ها همینجور هستن دیگه شما باید هرجور شده تو خونه با بازی ،کارتون هرجوری نگه داری چکاری کنی بهشخوش بگذره و بعدم نزار زیاد اونجا بره شوهرت خواست بره بگو بچه باید بره حموم یا بچم رو نم می‌خوام غذا بدم یا عربخانه ای ک نبره بعدم باید منطقی صحبت کنی بگو این وابستگی برای بچه خوب نیس شاید شرایطی پیش بیاد ک ما بخواهیم جایی بریم یا جابه جا بشیم یا موقعی ک بچه بخواد بره مهد اون موقع اذیت میشع

۲۲ ساعت خونه خودتونه ۲ ساعت خونه مادرشوهر
معلومه اون دو ساعت جذاب تره براش
از فرصت نزدیکی به مادرشوهر استفاده کن و بزار بیشتر بره اونجا و خودتو راحت کن

منم شرایط شمارودارم