دیشب هرکاری کردم تو تخت خودش نخوابید
کنارم خواب میرفت میزاشتم تو تختش بیدار میشد
ولی باز گذاشتم تو تختش
همیشه تا ۱۱ صبح میخوابید
۷ بیدار شد دید پیش من نیست گریه کرد اوردمش پایین کنارم خواب رفت
حس ادمی رو داشتم که بعد مدت ها بچه ش رو دیده باشه هی بهش نگاه کردم تو خواب..
دیگه فکر نکنم بتونم جدا از خودم بخوابونمش🥲

منم فعلا میخام کنارم خودم بخوابنوم اینقدر کیف میده باید بغلش کنم یا از خواب بیدار میشه خودش بغلم کنه تا بخوابه شاید همه بگن بعدا سخت مستقل برای خواب میشه خوب چی میشه دیرتر بشه همش که اینقدری نمی مونه میخام هم خودش لذت ببره هم برای من دیگه این لحظه ها تکرار نمیشه

تا کوچیکه لذت ببر

ومنی که از دنیا اومده نتونستم جدا بخوابم اصن خیلی زوده وقت زیاده واسه مستقل شدن شون واقعااااا این لحظه ها تکرار نمیشه دیگه 🥺

من عادتش دادم دادم یه ماه خابید یه باردیدم صداش میاد هی نق میزنه رفتم دیدم تب کرده اونم چه تبی
دیگه ترسیدم تنهاش بزارم

من اصلا دلم نمیاد جدا بخوابونمش
همینجوریشم تاصبح هزار بار بیدار میشم هی لباسشو میکشم پایین رو اندازشو میندازم روش

ای جان دلم من اصلا دلم نمیاد جدا بخوابونم الیته اتام ندارن😄ولی خوب کلا استرس میگیرم

من کنار خودم می‌خوابه لذت می برم از بودنش
پسر بزرگم کنارم می‌خوابید هنوز هم یه وقتایی میگه میخام بیام کنارتون بخوابم اجازه میدم در کل اصلأ سخت نمی‌گیرم

من روزا توی تختش میزارمش ولی شبا حتما کنار خودم باید باشه، به اندازه کافی روزا تنهاش میزارم

من اصلا دلم نمیاد جدا باشه از خودم... کنار خودم کلا می‌خوابه 🥰🥰

واقعا جدا کردنشون سخت‌ترین لحظه هست😩
من تا پسرم کنارم نباشه نمیتونم بخوابم 🥹🤕
اما تصمیم دارم ایشالله دوسالگی جدا کنم جای خوابش رو🫠🫠🫠🫠