یعنی من مادر بدی هستم؟
از شدت ناراحتی قلبم درد گرفته
من ۱۶ سال سابقه کار دارم و الان هم دارم میرم سرکار به دو دلیل واسه آینده دخترم و اینکه بمونم خونه افسرده می شم دلم نمیخواد یه مادر افسرده و غمگین برای دخترم باشم
وقتی از سرکار میام واسه دخترم غذا می پزم یه عالمه باهاش بازی می کنم تا ساعت دو سه که بخواد بخوابه
ولی چند نفر بهم گفتن اگه مادر خوبی بودی می شستی تو خونه مراقب بچه ت می شدی
الان عمیقا" ناراحتم و می گم نکنه حق با اونا باشه و من مادر بدی باشم

اگر در کنار کار برای دخترت هم وقت میزاری و بازی میکنی باهاش و باهاش وقت میگذرونی دیگ نگران نباش
حرف بقیم ب یه ورت بگیر🦋

حرف بقیه روولش.بلاخره خودت هم ادمی.باید حالت خوب باشه که بتونی بچه مراقبت کنی مگه این همه مادر نمیرن سرکار.ولش حرف بقیه رو.

ببین منم مرخصیم تموم بشه باید برم ساعت کارم۷:۳۰تا ۴:۳۰ ساعت شیر دهی یک ساعت کم میشه تهران شلوغ حدود یک ساعتم تو راهم ولی هیچ موقع کارمو ول نمیکنم چون خیلی کارمو دوست دارم سعی میکنم اگر قراره ۴ساعت پیش پسرم باشم مفید باشه اخلاق خودم اینجوریه تو خونه بمونم افسرده میشم

عزیزم من تجربه شخصیمو میگم، و اصلا قضاوتت نمیکنم. یکی از دوستام بچش تو همین سن بود که رفت سرکار. پرستاری به شدت دلسوز و خوبم واسه بچش گرفت. از غذا و جایزه و بازیم واسه بچش کم نذاشت. ولی الان بچه سه ساله، روحش داغونه چون در حساس ترین دورانش مامانش نبود. به قول خود دوستم میگفت حواسم به غذای جسمش بود ولی به غذای روحش نه. و اینکه الان بچه سه ساله یه دقیقه م نمیتونه و نمیره تنها بازی کنه چون قبلا مامانش از سرکار که میومد باهاش بازی میکرده و تنهاش نمیذاشته اونم عادت کرده.

اصلااااا گوش اش شون نده بهترین کار همینه ...

مخصوصا یه دختر خیلی روحیه حساسی داره اگر برات ممکنه هفته ای یکبار مرخصی بگیر ساعتی و از خواب با عشق بیدارش کن
براش صبحونه درست کن..
بهش عشق بورز
.. شمامادر بدی نیستی عزیزم
فقط این وسط خودتی که اذیت میشی اول
چون مسئولیت دوجارو بر عهده داری ..

عزیزم مهم اینه حال خودت چجور خوبه ولی عاجزانه ازت خواهش میکنم که اولویتت دخترت باشه همین و بس
من مادرم شاغل بود من از ۲سالگی مهد بودم
(البته ۲۶سال پیش خیلی چیزها تفاوت داشت هم مهد ها .. هم علم و آگاهی ها..)یه مهد با مربی های پیر و وسواس و بی حوصله ..
مامانم مجبور بود ساعت ۶بره سرکار و بابام ساعت ۷
و من ساعت ۷راهی مهد میشدم... با گریه و زاری.. البته که اون موقع مامانم ۲۳سالش بود و بابام ۲۸..
زمان داداشام دیگه آگاه شده بودن..
نتیجش شد یه دختر که هزارتا موقعیت شغلی خوب سر راهش قرار میگبره اما نمیتونه قبول کنه بره سرکار ...
چون نمیخوام اون روزها برای پسرم تکرار بشه میخوام با عشق بزرگ شدنش و ببینم
من الانم که از جلوی مهد بچگی هام رد میشم با اینکه الان دیگه خونست
اون حس و حالا برام تکرار میشه..

مگه تایم کاریتون به چه صورته ؟! صبح تا شب که نیستش قطعا معلومه که شما مادر بدی نیستین فقط میخواین بچتون تو رفاه بزرگ بشه هرچیزی دلش میخواد داشته باشه اتفاقا باعث افتخارشم هستین
اینهمه مادر شاغل داریم مثل شما خیلیا معلم و دکتر و غیره هستن مگه میشه همچین چیزی ☺️❤️

شغلت چیه

اصلا هم اینجوری نیست اتفاقا خیلی کار خوبی کردی همین که از سرکار خسته میایی بهش میرسی بخاطرش میری سر کار الگوشی تو آینده

ن بهترین کارو میکنی ...مهم خودتی