۱۲ پاسخ

من بودم نگه میداشتم یکسال سخته اما بعدش برای همه چیز راحتی هم کارای بچه ها و نیازاشون مثل همه هم از آب و گل دربیان دیگه میتونی برای خودت وقت بذاری ن وقتی اولی بزرگ بشه تازه چندسال دوباره درگیر نوزاد دوم بشی یکی رو درس کارکنی یکیو بازی کنی آخرشم بچه ها بخاطر تفاوت سنی هیچ درکی از هم نداشته باشن

بدون اینکه کسی بفهمه ميندازم، تو همین یکی موندم

دختر من خیلی شره از یک پسر بچه هم فضول تره چیزی به اسم دراز کشیدن و نشستن نمیدونه چیه ولی اگه روزی حامله باشم هیچ وقت هیچ وقت به سقط حتی فکرم نمیکنم چون تحمل دو تا بچه از سقط برام راحت تره هر چند که واقعا تواناییشو ندارم و از بس دخترم بر نمیام ولی نمیخوام یک عمر به اون سقط فکر کنم عذاب و وجدان بگیرم سر تاریخی که حساب میکنی برای زایمان عصبی و افسرده بشم
خیلی مراقبت کن موقع رابطه ولی اگه حامله شدی تو رو خدا به سقط فکر هم نکن

نمیتونم کشش ندارم خودم نابود میشم حتی تصورش هم ترسناک

با وجود مشکلات زیادی که تو دوران بارداری میکشم صد درصد نگهش میداشتم
چون تجربه سقطم دارم وحشتناکه

بی شک نگه میداشتم اگر چه خیلی برام سخت باشه چون سقط برام ی عذاب وجدان بزرگه به بچه اولم که نگاه میکردم که چطور ی موجود گوگولی عین اینو با دستای خودم از بین بردم اصلا نمیتونستم خودم ببخشم

برای منی که دیروز زیر سروم بود ساعت شش عصر
امروز هم ساعت ۹ شب زیر سروم بودم
نه اصلا نمیتونم فعلا خدا خودش میبینه کشش ندارم😂😂

ولی من اگه بفهمم باردارم خوشحال میشم فقط بخاطر دخترم که از تنهایی درمیاد و همبازی داره. میدونم واقعا سختتته ولی خب اگرم بشم خداروشکر بازم

مواظب باشین چون بفهمی حامله ای نمیتونی بندازی

نمیدونم:(من که کابوس بچه ی چهارم منو کشته، انقد میترسم..

کابوس من

فکر کردن برام سخته من که توانایشو ندارم

سوال های مرتبط