مامانا کیا مثل منن
من میرم خونه مامانم بیشتر از خونه خودمون باید مراقب بچه باشم و خیلی کارم زیاد میشه ، چون اونجا مبل هاش همه لبه های تیز داره ، کلی مجسمه داره و من همش دنبالشم
خونه ی مادرشوهرم قبلا خوب بود ولی الان پاش شکسته
من دست تنهام ، کمرم درد میکنه خیلی
هیچکس کمکم نیست ، بچه م مدام به من می چسبه و این منو اذیت میکنه و منم گاهی اعصابم نمیکشه و داد میزنم سرش ولی خیلی خودخوری میکنم سر داد زدن سرش ، دلم آشوبه
موهای منو میکشه گاهی ، موقع بغل کردنم یهو میپره تو شکمم ، خیلی ضربه میخورم از دستش
دستم بشکنه یه بار هیچکس نبود و خراب کاری کرد زدم تو کمرش بچم خیلی گریه کرد
اصلا خیلی ناراحتم دوست ندارم بچمو اذیت کنم ولی دیگه نمیکشم دست تنهام

خب نرو خونه هیچکدومشون . خونه خودت باش راحت

پسر منم همینه ماشاالله
وقتی میخوابه یکم با خودم خلوت میکنم تا ریلکس شم....مغزم اروم میگیره انرژیم برمیگرده
بیرونم ببرش یکم خسته بشه
حتما یه تایم ۱ساعته براش وقت بزار ازت سیربشه باهاش خوب بازی کن

آره والا منم میرم جای مامانم مدام باید دنبال کیان باشم آخه چیز خطرناک زیاد دارن تو خونه شون ولی خونه خودم همه رو جم کردم خیالم از همه جهت راحته..... کلا بچه بزرگ کردن خییییلی سخته فقط باید آدم صبر ایوب داشته باشه بتونه کنار بیاد با سختی هاش

گاهی پیش میاد ولی واقعا بچه هامون بی گناهن اونا به خواست ما بدنیا اومدن
نباید اذیتشون کنیم واقعا من خودم خیلی سعی میکنم کنترل کنم کاش بشه 😔

مامان یا همسرتون گاهی نگهه نمیدارن؟

منم ب مرزجنون میرسونه بچم ی وقتایی.داد میزنم سرش و خودم مث چی پشیمون میشم.امیدوارم بتونم کناربزارم