یک چیزی میخوام بگم!!!
دلم پر از غم شده چند وقتیه خانم بردار اطرافم زیاده
همشون فقط به فکر شیک بودن اتاق بچه و سرویس تخت فلان و فلان برند کالاسکه هستن!
چند باری کتاب بهشون معرفی کردم یا پرسیدم کلاس های بارداری رفتین !!! ولی حتی حاضر نیستن کوچک ترین اطلاعاتی به دست بیارن از نوزاد و کودک فقط صرفا می‌خوان بزان خیلی غم تو دلم اومد وقتی میبینم این همه جهان سوم هستیم واقعا و اینقدر فقر فرهنگی داریم ! مامان های جدید اون نی نی ناز که خدا لایق دونسته بهمون بده خیلی خیلییییی نیاز به اطلاعات درست راجع‌به بزرگ شدنش باید بدونیم حتی از روز اول به دنیا اومدنش

همه فقط به فکر جشن فلان و فلان خرید هستن! خیلی غم انگیزه واقعا نمیگم اونا بد هستن ها ولی به نظرم مطالعه کردن تو زمینه نوزاد و کودک جزو واجب ترین ها هست که حداقل من یکی اطرافم ندیدم.


به خدا بچه ها قبل هر چیزی از جشن تعیین جنسیت و هر مراسم دیگه ای چیز واجب تر نیاز دارن که سواد مادر و پدر هست تو زمینه فرزند پرودی حداقل فقط یک کتاااب بخونن همین .

۴ پاسخ

اگر اینو گفتم فقط دلم گرفته بود و دلم خیلی میسوزه به حال این نی نی های که می‌خوان به این دنیا بیان
انشالله هر مادری قبل مادر شدن یا حداقل تو دوران بارداری سعی کنه کوچیک ترین اطلاعات و به دست بیاره همین طور هم باباها البته

منی که باید به شوهرم همیشه بگم فلان کارو نکن یا فلان چیزو نگو جلو بچه . همش رو اعصابه. خداروشکر کم کم داره یاد میگیره امروز گفت بیرون کار دارم میای باهم بریم گفتم تو و وانیا برین یکم بعد زنگ زد دخترم گفت مامان داریم بستنی میخوریم چقدر من ذوق کردم شوهرم اومد خونه گفت ناراحت شدی بدون تو بستنی خوردیم؟ گفتم نه ناراحتی برای چی توهم باید برای بچه وقت بذاری کنارش باشی بچه بدونه پدرش دوسش داره و براش ارزش قائل میشه خداروشکر داره کم کم راه می افته هرچند خودم هم گاهی اوقات عصبی میشم از کارای دخترم نمیتونم درست تصمیم بگیرم ولی سعی میکنم خوب رفتار کنم و مادر خوبی با‌شم

الان همه چیز تو گوشیه
حتی کتاب صوتی برات میخونن دیک هیچکس دستش کتاب نمیکیره
اینستا پراز کلیپ و اموزشه

من که میگم هممون باید اول یه مدرک میگرفتیم بعد اگه صلاحیت داشتیم اجازه بچه دار شدن یاحتی ازدواج داشتیم منتهی مطمئنا یه سری ادم بیفکر که فقط فکر....خیلی اعتراض میکردنو به جایی نمیرسید

سوال های مرتبط

مامان ❤جوجه کوچولو❤ مامان ❤جوجه کوچولو❤ ۴ سالگی
چالش
دوستان ی سوالی برام پیش اومده راجع به این که میگن ارزوهاتون رو به بچه ها تحمیل نکنید و بذارید پی علاقشون برن و موفقیت رو اونجوری کسب کنند. حالا نظرتون راجع به این چیه ؟؟؟
خودم نظرم اینه اگر بچه رو به حال خودش رها کنی و دنبالش رو نگیری تو این جامعه که بچه ها آنقدر زود گول می خورن و حرف دیگران خیلی از پدر و مادر و خانواده پر رنگ تر شده ،نمیشه این ریسک رو کرد و بچه رو به حال خودش رها کرد. مثلا اگر ی دانش آموز تو دوره انتخاب رشته باشه و پدر و مادر بدونن که می تونه تو رشته تجربی موفق باشه اما بچه طبق علاقمندی‌های دوستاش جلو بره و بخواد مثلا با دوستاش تو هنرستان باشه و راه اونا رو ادامه بده ،پدر و مادر باید ی سری چیزا رو براش توضیح بدن و راهش رو درست کنن اگر بچه گوش نداد قضیه تحمیل بوجود بیاد چون اون بچه الان داره بخاطر اشتباه وابستگی به دوستان یا حتی شنیده های اشتباه بابت سختیه اون رشته ممکنه به غلط بیافته و راه درستش رو نتونه پیدا کنه .حالا دوست دارم بدونم نظر شما راجع بهش چیه و اگر شما تو این شرایط مثلا انتخاب رشته بچتون قرار بگیرید و بچه انتخابش از روی عاطفی بودن به دوستاش و یا حتی اطلاعات غلط گرفتن از دروس اون رشته باشه چطور برخورد میکنید؟؟؟