چالش
دوستان ی سوالی برام پیش اومده راجع به این که میگن ارزوهاتون رو به بچه ها تحمیل نکنید و بذارید پی علاقشون برن و موفقیت رو اونجوری کسب کنند. حالا نظرتون راجع به این چیه ؟؟؟
خودم نظرم اینه اگر بچه رو به حال خودش رها کنی و دنبالش رو نگیری تو این جامعه که بچه ها آنقدر زود گول می خورن و حرف دیگران خیلی از پدر و مادر و خانواده پر رنگ تر شده ،نمیشه این ریسک رو کرد و بچه رو به حال خودش رها کرد. مثلا اگر ی دانش آموز تو دوره انتخاب رشته باشه و پدر و مادر بدونن که می تونه تو رشته تجربی موفق باشه اما بچه طبق علاقمندی‌های دوستاش جلو بره و بخواد مثلا با دوستاش تو هنرستان باشه و راه اونا رو ادامه بده ،پدر و مادر باید ی سری چیزا رو براش توضیح بدن و راهش رو درست کنن اگر بچه گوش نداد قضیه تحمیل بوجود بیاد چون اون بچه الان داره بخاطر اشتباه وابستگی به دوستان یا حتی شنیده های اشتباه بابت سختیه اون رشته ممکنه به غلط بیافته و راه درستش رو نتونه پیدا کنه .حالا دوست دارم بدونم نظر شما راجع بهش چیه و اگر شما تو این شرایط مثلا انتخاب رشته بچتون قرار بگیرید و بچه انتخابش از روی عاطفی بودن به دوستاش و یا حتی اطلاعات غلط گرفتن از دروس اون رشته باشه چطور برخورد میکنید؟؟؟

من تو این شرایط امسال قرار گرفتم بااینکه دخترم ماشالله باهوشه ولی نتونستم قانعش کنم که اون چیزی رو انتخاب کنه که ما میخوایم با مشاوره هم که صحبت کردیم گفت هیچ چیز تحمیلی اش نتیجه نمیده بر حسب علاقه بزارید ادامه بده و ما هم انتخاب رو به خودش دادیم و هنرستان رو انتخاب کرد و ما هم پذیرفتیم و الانم حمایتش میکنیم و واقعا با علاقه و اشتیاق داره ادامه میده و خوشحاله به اون چیزی که میخواست رسیده و ما هم قطعا همینو میخواستیم

عزیزم دقیقا همین اتفاق برای خودم افتاد اون موقع به کامپیوتر علاقه داشتم خانواده مخالفت کردن و من به اجبار تجربی خوندم منی که همیشه جزو درس خون های کلاس بودم نه از روی لجبازی واقعا توی تجربی کم آوردم واسه اولین بار سال دوم دبیرستان چهارتا درس اصلی رو افتادم و اونجا خانواده م‌خودشون دست به کار شدن من رو هنرستان ثبت نام کردن اصلا اجبار جواب نمی‌ده بچه ها بطور غریزی خودشون استعداد و علایقشون رو بهتر از پدر و مادر میتونن تشخیص بدن فکر میکنم سم انتخاب رشته دیگه سنی نیست که بچه احساسی تصمیم بگیره و فقط دنباله رو دوستان باشه

یه گارد هم بگیرم مگه فنی و حرفه ای و کارو دانش چه ایرادی داره همه که نباید دکتر و مهندس و حسابدار و حسابرس و مدیر باشن می‌دونم که همه پدر و مادرها دوست دارن بچه هاشون موفق باشن و بدرخشند ولی کسی که کار و دانش می‌ره مثلا نجاری میخونه صرفا نجار محل نمیشه اگه پشتکار داشته باشه می‌تونه تو رشته خودش بدرخشه

اگه بچه تو هفت سال اول زندگی واقعا امیر و‌پادشاه خونه باشه بجز مواقع که‌به خودش و دیگران صدمه میزنه
پدرو مادر واقعا با لجبازیا و مخالفتاش کنار بیان تا اون شخصیت خودشو ثبات بده
بعد از هفت سال میتونه حرف شنو باشه و استعداداش کم کم پیدا میشن
سوا اون بچه ای که پدرو مادر تو هفت سال اول غلامش باشن واقعا هفت سال دوم حرف شنویی بالایی خواهد داشت و نفوذ افراد دیگه کمتره چون مادرو پدر نقطه امنی هستن

به نظر من همون رشته ای که خود بچه با علاقه رفته رو ادامه بده موفق تر هست و روان سالمتری داره
همه ش فکر نمیکنه اگر رفته بودم اون رشته حتما سرنوشت خیلی بهتری داشتم یا ناکامی هاش رو بابت رشته ای که تحمیلی انتخاب کرده میدونه

من خودم رشته تجربی دوست داشتم نه برای رشته های تاپ و …
زیست و شیمی رو دوست داشتم دانشگاه هم شیمی خوندم

خواهر شوهر من و همسرش هر دو تحصیلات پزشکی دارن... دخترشون استعدادش تو کارهای هنری بود اولاش یه کم مقاومت کردن ولی آخرش راضی شدن بره هنر‌... و الان به شدت راضی ان چون بهترین و موفق ترین بود تو مدرسه و دانشگاه .. همه معلمان و اساتید ازش راضی ... الان دختر دومی هم میخواد بره هنر.. راضی آن همشون ...
در کل ما فقط میتونیم راهنما باشیم ولی اون خودش باید راه خودش پیدا کنه

هی روزگار منم دخترم پاش رو کرد تو یه کفش که دوست دارم ریاضی بخونم به هیچ صراطی مستقیم نشد با علاقه شروع کرد و تو یازدهم انگار پنجر شد دیگه جا نداشت گفتم میتونی تغییر رشته بدی قبول نکرد باز راه خودش رو بزور رفت خودشم تو تيز هوشان درس میخوند بدجوری نمراتش افت گرد تصور کن معدل از ۲۰ یشه ۱۶ یعنی پیرم کرد به معنی واقعی 😔😔😔به مشاور هم گفتم گفت اگرم مخالفت میکردی وباز موفق نمی‌شد شما رو مقصر میدونست بهتراست خودش تجربه کند الانم کنکور مهندسی صنایع و سیستم رو تو اولویت قرار داده قبول هم شده قرار همین رو بخونه
منم دوست داشتم حسابداری یا مدیریت امور مالی بانکی رو بخونه
انشاله که این دفعه تو انتخابش اشتباه نکرده باشه
یعنی بچه های الان خارج از تصور هستن

این حرف کامل درست نیست نباید به حاله خودش رها کنیم هر طور که تو فضای مجازی و جامعه شد شکل بگیره
تا حدی باید هدایت بشه

فقط میدونم حتی پزشک هم بشه باز میگه نذاشتید برم دنبال علاقم و مطمن باش حتی اگر ب غلط انتخاب کنه چون علاقه داره بیشتر میتونه موفق باشه.ذلبته خودم تو شرایطش قرار نگرفتم ولی اطرافیان دیدم که بزور فرستادم رشته ای و هنوز بعد از کلی سال تو دلشونه میگن پدرو مادر نذاشتن بریم دنبال علاقمون

حرفت درسته ولی بچه ها اصلا حرف شنوی ندارن
امسال دختر خواهرشوهرم روانشناسی دوست داشت
مامانش هر چقدر گفت امورمالی و مدیریت مالی بخون قبول نکرد
با مشاوره هم صحبت کرد گفت وقتی علاقه داره بذار همون روانشناسی رو بخونه

صادقانه بگم من میزارم بچم خودش انتخاب کنه
من خودم خیلی استعداد دارم تو آرایشگری همیشه از بچگی آرزوم لوده آرایشگر بشم
آرایشگری هم درس انچنانی نمیخواس ک همش تجربه و یادگیری بود دیگه
اما من ب خواست مادرم و اینک تو استعداد داری رفتم دانشگاه رشته کامپیوتر مدرک گرفتم درس خوندم ب خواست اونها و در آخر باز برگشتم ب ارایشگری...گاهی وقتا تحمیل کردن میشه یه جورایی اتلاف وقت و هزینه زیاد