میخواستم یکم درد و دل کنم..راستش از بعد ده ماهگی دخترم بچه داره برام خیلی خیلی داره سخت میشه. الانم که دخترم یکسالش شده از شدت سختی بچه داری ناخداگاه درحال گریه کردنم.. دختر من به شدت غر میزنه و بی قراره سریع خسته میشه و همش باید سرگرمش کنم. تازگیا به سختی میخوابه بعد از چند ساعت تلاش برای خوابوندنش میبینم کلا نمی‌خوابه و مجبور میشم از اتاق بیارمش بیرون ولی چون واقعا خوابش میاد دوباره همش غر میزنه و گریه میکنه. غذا هم کلا نمیخوره نگر اینکه بریم تو ماشین کلی دور بزنیم بلکه یه ذره بخوره..
خونه ی مادرمم که میرم همش بی قراری میکنه و غر میزنه میخواد اونا بغلش کنن و بازم آروم نمیگیره به خاطر همین حتی خونه ی مامانمم نمیتونم برم... جدیدا خیلییی دارم صبوری میکنم که دعواش نکنم چون قبلا وقتی توی همین گهواره می‌خوندم کسی بچشو دعوا میکنه واقعا عصبی میشدم و باخودم میگفت طفل معصوم چه گناهی کرده... اما الان خودم واقعا بعضی موقع ها میخوام دعواش کنم داد بزنم اما خیلی سخت جلوی خودمو میگیرم..واقعا خستم ..خواب درست ندارم استراحت کامل ندارم..احتیاج به کمک دارم جدی .. چی کار کنم صبور تر بشم توی بچه داری؟ چی کار کنم که کمتر غر بزنه و بچه داری راحت تر بشه؟

دقیق پسر منم همین
خیلی خسته میشم از نق ردناش‌کلافه میشم
خیلی عصبی شدم حالم اصلا خوب نیست
خداروشکر میرم پیش خانوادم اونجا فقط راحتم اونا میگیرنش

یه آزمایش بده بچه های کم خون خیلی گریه میکنن و غر غرو

رفلاكس نداره؟ كم خون نيس؟ يا درحال دندون دراوردن نيس؟ بچه بي دليل بي قراري نميكنه، پسر منم همينه ولي از نوزادي رفلاكسي بوده و الانم دندوناش رو اعصابشن، جهش رشد دارن دلشون نميخواد بخوابن همش در حال فراره پسر من