سلام دوستای عزیزم
مامانایی که پسر ۵ ساله دارند لطفاً کمکم کنن
پسر شما تو اوقات بیکاریشون چه کارهایی به غیر از تلویزیون دیدن و گوشی بازی کردن انجام میدن ؟
پسر من از ساعت ۸ تا ۱۲ مهده
به محض اینکه از مهد میاد خونه سریع میره کوچه بازی
برای ناهار میرم دنبالش سریع ناهارشو می‌خوره باز با اصرار فراوان می‌خواد بره بیرون بازی کنه
چند وقته یه جوری شده،اصلاً حواسش سر جاش نیست،مدام سر آستین و یقشو می‌جوه،با برادر کوچکترش که یک سال و سه ماهشه رابطه‌اش به هم خورده،دوست نداره کنارش باشه و میزنتش🥺🥺
تا زمانی که تو خونه است انگار حالش خوب نیست،مدام اینور و اونور می‌چرخه،و سر کوچک‌ترین مسائل بهانه‌گیری می‌کنه و ناله می‌کنه 🥺
کلاً می‌خواد صحبت کنه صحبت کردنش با ناله هست،یا حالت لوس صحبت می‌کنه،هرچی بهش میگم اینطوری صحبت نکن درست صحبت کن گوش نمیده
به نظرم خیلی پرخاشگر و عصبی شده،و این بیشتر منو نگران کرده که مربی مهدش هم همینا رو بهم میگه،بهم گفته که پسرت خیلی تو خودشه و اصلاً نمی‌خنده،به خدا که ته دلم خالی شد وقتی این حرفو زد 😭😭😭
من نمی‌دونم باهاش چطوری برخورد کنم تا حالش خوب بشه
فکر می‌کنم افسردگی گرفته 🥺
البته پسر کوچولو متاسفانه انقدر به من وابسته است که حتی نمی‌ذاره یک لحظه به پسر بزرگم نزدیک‌تر بشم،یعنی از صبح که پسرم مهده این کوچولو
گریه می‌کنه وبغل میخواد،کلا از صبح که بیدار میشه همش در همین حالته
مگر اینکه شوهرم از سر کار بیاد و حواسش پرت بشه وگرنه کلاً وصل منه
ظهر هم که میرم دنبال بزرگه رنامه‌های ایشون شروع میشه 😭
ادامه در سوال بعدی....

عزیزم قشنگ با پوست و استخونم درکت میکنم، به این فکر کن که وضعت از من خیلی بهتره چون پسرت هنوز مدرسه نمیره که تکالیف داشته باشه، پسر من ۹ سالشه موقع انجام دادن تکالیفش اعصاب میگیرم از دستش چون کوچیکه نمیزاره و داد و فریاد که کتابا و کیفش رو بدین به من بزرگه هم غر میزنه که انجام نمیدم و فلان...
پسر منم خواهرشو میزنه و هنوز با بودنش کنار نیومده
وضعیتت خیلی شبیه منه بعضی وقتا دوست دارم بمیرم تا بلکه راحت شم ولی بعدش میگم نه بچه هام میفتن دست این و اون...
منم فکر نمیکردم تربیت بچه و بخصوص دو فرزندی انقدر سخت باشه
تا اونوجایی که میدونم فکر کنم پسرت استرس داره که یقه لباسشو میخوره تنها راه حل مشکلمون مشاوره ست عزیزم تا یه کم آروم شیم و راه حل بگیریم
اگر امکانش رو دارین برین یا تلفنی کمک بگیرین‌. ایشالا که این روزا میگذره و شاهد بزرگ شدن و موفقیتشون میشیم عزیزم.

بخدا هرچی گفتی انگارراجع به پسرم بود منم موندم چیکارش کنم

عزیزم چه دل و جرائتی داری میزاری میره خونه غریبه که نمیدونی تو خونش چه خبره وقتی میگی آستیناشو میجوه این بچه استرس داره و پرخاشگر شده ببر پیش یه روان شناس اون بهتر میتونه راهنماییت کنه که چجور باهاش رفتار کنی شاید حسودی برادر کوچیکشو میکنه و هزارتا شاید دیگه نزار زیاد کوچه بره و همچنین خونه ای اون دوستش

تنها راهش اینه ک واسش زمان بزاری وقتی بچه کوچیکت خابه باهاش بازی کن باهم برین پارک
سه تایی بازی کنین خودت تو خونه براش وقت بزار و سرگرمش کن

ادامه سوال...
دیگه فکر می‌کنم جون ندارم،خیلی فشار رومه،هرچه سعی می‌کنم آروم باشم ولی بازم نمی‌تونم بیشتر ناله کردنا و بهانه‌گیری‌های پسر بزرگم عصبیم می‌کنه
اگه بخوایم بریم جایی مهمونی خریدی هرجا بخوایم بریم همیشه با گریه کردن و بهانه گیری و لجبازی همراهه😔
اصلاً من موندم پسرم چطور می‌تونه این همه بهانه بیاره
یه دوستی داره تو کوچه که خونشون روبروی خونه ماست،بیشتر دوست داره بره خونشون بازی کنه
منم که نمی‌دونم خونشون چه خبره،کلاً زیاد نمی‌شناسمشون
ولی تا زمانی که بهش اجازه ندم بره انقدر رو اعصاب من راه میره و غر می‌زنه و ناله می‌کنه که می‌خوام خفه بشم 😭
دیگه انقدر عصبی شدم که بعضی وقتا کل بدنم درد می‌گیره 😭
هیچ وقت فکر نمی‌کردم تربیت بچه انقدر سخت و زجر آور باشه،البته برای من اینطور بوده،نمی‌دونم بقیه هم همینطورن یا نه،
هرچی به خودم امیدواری میدم و میگم این روزا می‌گذره و تموم میشه
می‌بینم آسیبی که داره به خودم زده میشه و فشاری که روی اون بچه هست خیلی بده 😭
وقتی می‌بینم حالش خوب نیست حال منم بد میشه بعد دیگه توانی ندارم که بخوام اون بچه رو خوب کنم 🥲
تو رو خدا بگید چیکار کنم 😭😭