با بچه های همسن پسر من چطوری برخورد میکنید خیلی عاجزم نمیتونم خوب باهاش کنا بیام خیلی بد قلقی میکنه ماندم چکار کنم خوابش میاد ظهرا ولی نمیخوابه کلی پدر منو در میاره اخر با تشر و دادو گریه خودش میخوابه نمیخوام دعواش کنم از خودم بدم میاد ولی هیچی روش جواب نمیده اگفتم شاید گرسنه نمیخوابه غذا گذاشتم جلوش عمدا پاشید غذا رو یه لحظه نتونستم خودمو کنترل کنم زدم تو سرش گریه افتاد ناراحت شد با بغض نگاهم میکرد واقعا کم میارم درمقابل کاراش از صبح که بیدار میشه واسه صبحانه خوردن باید تلوزیون روشن کنم که بزلر ه من برم صبحونشو بیارم وگرنه میچسبه به پام گریه نمیزاره هیچ کاری بکنم یکسره تلوزیون روشن که خیلی بده اصلا خودش بازی نمیکنه منم خوب او اشپزخانه کار دارم نمیزلره همش هم میاد وسایل تو کمد رو درمیاره زنجیر کرده بودم کابینت رو از این بند ها از پلاسکویی گرفتم همه رو میکنه چسب پهن چسبوندم یاد گرفته اونم میکنه همش میخواد از مبلا برع بالا هرچی پتو داشتم گذاشتم که نره بالا خودم میشینم روی زمین پشتم درد میگیره که اون از مبل نره بالا بازم میاد از شونه من میکشه بالا که به پایین مبل تکیه میزنم میره بالا میزارم بره بالا بازی کنه ولی خسته نمیشه که منم مجبورم بمونم هواشو داشته باشم هر چی بمونه نمیاد پایین ادستشویی کرده تو پوشکش میخوام بشورمش همکاری نمیکنه با زور باید ببرم کلی خرش کنم گاهی نمیزاره خودشو میمالونه به من لباسامو کثیف میکنه میخوابه رو زمین خیس میکنه همه جاشو بعد که این مرحله تمام میشه پوشک کردن که نمیزلره دور خونه میدوه منم دنبالش بهش پاستیل مید

ببین این بازی رو امتحان کن .
یه بشقاب بردار یکم لوبیا قرمز و سفید بریز داخلش، بزار جلوش، دوتا لیوان یا کاسه هم بزار ،خودت بشین لوبیا قرمزا رو بریز تو یه کاسه سفیدان تو یه کاسه و براش بگو بازی چجوریه. ببین آروم میگیره اینجوری.
یا مثلاً چند رشته ماکارونی رو بیار یه سبد آبکش هم کپ کن روی زمین ،بگو ماکارونی ها رو بکنه تو سوراخ سبد.
زیرانداز بزرگ پهن کن ، دو قاشق آرد بریز تو بشقاب با چندتا لگو و اسباب بازی بزار آرد بازی کنه.
بازی نخ و مهره براش بخر بزار نخ رو داخل مهره‌ها کنه.

عزیزم درکت میکمم برات خیلی سخته. توهم برای بار اول دازی مادر بودن رو تجربه میکنی. اما بنظرت انتظاراتت از یک بچه ۱ سال و ده ماهه خیلی زیاد نیست؟ بچه زندگی میکنه واسه بازی کردن اون هنوز به سنی نرسیده که همکاری بکنه و فهم و شعور داشته باشه. بعدشم اگه خونه خودت در کابینت رو باز نکنه و رو مبل بپر بپر نکنه خونه مردم اینکارو باید بکنه؟؟ انقدر براش قانون و بکن و نکن نذار. بذار آزاد باشه.
ددمورد بازی مستقل هم بچه‌ها یاد ندارند. اوایلش خودت باید کنارش بازی کنی تا اون یاد بگیره به مرور یک تایم‌های کوتاهی میتونه مستقل بازی بکنه. اگه قرار بود همه کارهاشو خودش تنها انجام بده پس چه نیازی به مادر بود

دختر منم رو تخت و مبل میپره. در کابینت رو باز میکنه وسایل رو میریزه بیرون. شبکه پویا دوست داره. بازی تنهایی بلد نیست‌ ولی اینا همه طبیعیه هنوز بچه ان. خودتو اذیت نکن بزرگتر بشن بهتر میشن

میره بالا اخه مواظب نیست بپر بپر میکنه با مغز میاد پایین بعد گریه میکنه من که دایم نمیتونم وایسم جلو مبل مواظب باشم

عزیزم دختر منم همونطوریه روزا وقتی میبینی نمیخوابه بزار رو پات پتو بنداز روش لالایی بزار‌‌.وقتی میخوای صبونه بدی بغلش کن از تو یخچال خوراکی درار خب بچه شیطنت نکنه نریزه نپاشه ک بچه نیست چرا مانع بالا رفتن از مبل میشی خب خودت کمکش کن بزا یاد بگیره دختر من از رو عسلی میره رو مبل از مبل میره بالا برقو روشن خاموش کنه باهاش راه بیا باهاش بازی کن کتاب بخون نقاشی بکشید راجب غذا خوردنم نظری ندارم چون دختر خودمم سر غذا خوردن دق میده😬😬

بچه اس دیگه اینکارا چیه؟؟
چرا انقدر عصبی باهاش رفتار میکنی؟
ذات بچه تو این سن همینه بچه من ب مراتب از این بدتره باید باهاش مدارا کنی
چقدر راجت میزنیش

دخترمنم همینه فقط باید تحمل کرد تا یکم بزرگترشن ، دخترمن بعضی وقتا نمیاد دستشویی بشورمشانقد جیغو داد میکنه سر درد میگیرم، یا خوابوندنی انقدر مقاومت میکنه که نگو، باید بایچیز هواسشو پرت کنم بذارم روپام تا گیج شه بخوابه

یعنی راهی نیست که بچه ها یه کم ارومتر بشن کمتر مقاومت کنند

میگی ولی خیلی سخته اصلا نه میتونم به خودم برسم نه حوصله شوهرمو دارم زندگیم خیلی داغونه همش هم افسرده تر میشم

سلام عزیزم
من مامان شاهان هستم پسر منم 1سال 10ماهش هست من بخاطر شغل همسرم تو شهر ی که خانواده خودم نیستن زندگی می کنم تازه همسرم نصف ماه رواین شهرو اون شهر هست من تنها تو خونه با پسرمم
منم قبلا خیلی عصبی میشدم دعواش کی کردم چون واقعا تنهایی برام سخت بود و بخدا کل اون مدتی که همسرم سفر بود حالا میخواست 10 روز باشه با 15 روز ما فقط تو خونه بودیم اونم هر چند روز برای خرید تا سر کوچه میرفتم خرید می کردم و می آمدم همین
و حوصله دیگه برای بچه نمی بود بچمم عصبی شده بود همچیو پرتاب می کرد
یا جیغ میزد
یا غذا نمی‌خورد یا گریه و.... بعد فهمیدم خب من همه اینارو یادش دادم من اصلا کم بیارم اون طفلی که نمی‌فهمه و بعد نشستم گفتم باهاش با مهربانی حرف بزنم بجای بحث خودمو کنترل کردم درسته سخته حق میدم اما اون امامت دسته ما باید صبور باشیم اگه نمی‌توانستیم که نباید بچه می‌آوردیم

پوست دارم گریه کنم از دستش

همه ی این هایی ک گفتم منم مشکل دارم تو تنها نیستی