برا اولین بار دلم ب حال پسرم سوخت نه هم بازی ن آشنایی ن جایی شاید درهفته سه بار ببرمیش بیرون اینم همش باخودمونه،تا ی غریبه میبینه دوست داره بره باهاش صحبت کنه نمیدونم چیکار کنم خودم از صبح ک بیدار میشم دنبال کار خونه تا شب شوهرمم بیرون از خونه،تا ی اذیت کوچولو می‌کنه عصبی میشم خیلی گناه داره پسرم کاش زمان قدیم بود بچه ها از بس بازی میکردن شب بیهوش میشدن،پسرم ۶ تا عمو داره ۳ تا عمه نبودشون بهتر از بودشونه،شوهرمم تک فرزندی انتخاب کرده هیچ جوره راضی نمیشه ب بچه دوم

عزیزم الان‌اکثرا تنها هستن. منم اکثر مواقع با پسرم تنهام ولی شده‌ روزی یه ساعت میبرمش بیرون حتی تو پارکینگ یکم بدو بدو کنه یا هیچ جا نریم میبرمش مغازه نزدیک خونه یه خوراکی کوچولو بخره. خودم شغلم تو خونه ست با اینکه سرم خیلی شلوغه ولی همیشه یه تایم خالی واسش میذارم. بچه که به جز منه مادر کسی رو نداره🥺

با این وضع باید خودتون بیشتر باهاش وقت بگذرونی..کلاس ببرید..بازی کنید..کار خونه همیشه هستش اما این بجه زود بزرگ میشه و این کمبودی که در کودکی داشته رو فراموش نمیکنه.اولویتتون بچه و سرگرم کردنش باشه.

اگر شرایطش رو دارید حتما بذارید مهد.البته نه هر مهدی،بگردید مهد خوب پیدا کنید که بچه ها واقعا اونجا درس زندگی کردن رو هم یاد خواهند گرفت.البته علاوه بر بازی کردن و کلی کلاس و آموزش که در قالب بازی کردن هستش و جشن و شادی و ......

عمو و عمه کی بدرد خورده که واسه بچه شما بدرد بخوره
بچه من دختر عمه داره که همسنن، ولی کاربه کار ما ندارن
به نظرم ببرش مهد

اگه میتونی ببرش مهد
خیلی براش خوبه

پسر منم دفقیقا همین شرایط و داره دلم براش کبابه .امروز بهم میگف کاش منم داداش داشتم🥺

ببرینش مهد

دختر منم همینطوره گناه دارن

ببين صبحا زودتر بيدار شو نهارتو بذار ،بعد با بچت برو بيرون يا ببرش مهد كودك ،باز بيايد خونه و نهار و خواب و اينا ،عصر يسر بريد دور درر