یه تجربه دارم برامامانایی که هنوز نی نی هاشون دوسه ماهشونه!!من مدام دنبال این بودم ک ببینم چ بازی هایی براتقویت هوش خوبه چیکارکنم چ بازی کنم چجورسرگرمش کنم،،یهو بخودم اومدم دیدم ب هیچکاری نمیرسم دیگه زندگیم شده گوه😐روحمم خسته شده هم خودم کلافه شدم هم بچم.هم اینکه بچم انقد من سرگرمش میکردم دیگه قبول نمیکرد غلت بزنه وهیچ.الان چندروزه میزارمش ب شکم اسباب بازیارم دورش میریزم خودمم ب کارام میرسم هم اخلاقش بهترشده و خودش بازی میکنه هم خونه تمیزه هم روحیم بهترشده.هم اینکه یادگرفته عقب عقبی بره یا دورخودش بچرخه

عزیزم سنشونه هرچی بره بالاتر بیشتر میتونن با خودشون بازی کنن تو سن پایین اونقدر کنجکاوی و تمایل برای بازی کردن به تنهایی ندارن دختر من از ۷ ماه دیگه شروع کرد به تنها بازی کردن تا قبلش همش میخواست من پیشش باشم و باهاش بازی کنم بعدش دیگه خودشون بازی میکنن

میری دنبال کارات گریه نمیکنه؟؟عطرین همش گریه میکنه میگه نرو‌ همش دنبال سرمه حتی شش ماهش بود نمیتونست پشت سرم بیاد گریه میکرد

بچه شما از چند وقتگی قلت زد؟؟

من از همون اول پسرمو عادت دادم به تنهایی بازی کردن خودمم روزانه در حد نیم ساعت وقتایی که سرحال باشه کتاب میخونم براش و بازی میکنم باهاش، بقیه ی زمان های بیداریش میذارمش تو تشک بازیش خودم بازی میکنه، تازه بخاطر همین دیگه کامل می‌تونه اشیا رو بگیره با دستش

عزیزم بچه این سنی شکلک هم در بیاری سرگرم میشه می خنده من دخترمو آزاد گذاشتمه خودش کل خونه رو می گردد و سرگرمه بازی می کنه هرچی جلو دستش باشه برمی دار چیزی جلوش باشه دورش میزنه از ی راه دیگه سینه خیز میره فعلا نیازی ب بازی ها برا هوشش نیست

دقیقاااا
بچه رو ب حال خودش بزاری بهتر مدیرت میکنه خودش با اشیا آشنا میشه میچرخه سینه خیز میره اون هنوز تو سنی نیست ک بخایم باهاشون بازی کنیم

خب مشکل اینه دختر من تا از کنارش پامیشم برم گریه میکنه