خانما پسرم میریم جایی یا مهمون میاد همرو میزنه چنگ میندازه اصلا ارتباط برقرار نمیکنه
همه میگن تنها نگهش داشتی تو خونه عصبی شده
تو ماشین میریم جایی اصلا نمیمونه هی همه چیزو برمیداره میندازه اینور اونور

چطوری یاد بدم کسیو نزنه بجاش باهاشون رفتار خوب داشته باشه

دختر من تا کلاس اول خیلی خیلی ترسو بود.. به هر چیز جدیدی واکنش نشون میداد و جیغ و داد و گریه وحشتناک.. همه بهم میگفت تو حساسی بچه ات اینطوری شد.
الان پسر برادرم که به دنیا اومد از دخترم حساس تر ... ترسوتر و بدتره با وجودی که مادرش خیلی ریلکس و بی خیاله... فقط دلم میخواد برم به بقیه بگم این هم جواب نظرات بی خودتون... به رفتار مادر نیست که .. مدلشونه.... ژنشون هست استرسی

گوش نده بزار بگن اقتضای سنشونه منم مهمونی برم جایی بچمو میبرم اتاق بخوابونم یکم صدا بیشتر باشه بیدار میشه میگن نه زیاد تنها گذاشتی خونه بخاطر همین دخترت اینجوریه میگم والا دیگه نمیتونم هر روزه خدا تو کوچه خیابون باشم خونه آرومه دیگه چیکار میشه کرد داد بزنم بعد بخابه والا این مردما عجیبن

بچها تو این سن اقتضای سنی شونه ک کسیو دعوا کنن بزنن مو بکشن باید باهاش تمرین کنی من دخترم همینطوره یهو مو میکشه یاناخون میکشه ولی دستشو میگیرم میارم میزارم رو صورتم میگم زدن نداریم

ادای گریه دراوردن ب بچه عذاوجدان میده دعواهم بیشتر باعث لج میشه فقط همدلی باید بکنی حواسش پرت کنی

فقط بوس ناز بوس کردن ناز کردن یادش میدم بعد ناز میکنه بوس ولی تا کامل باد بگیره طول میکشه