سلام دوستان تاحالا شده احساس کم بودن بکنید؟ اینکه مادر خوبی نبودی خوب فرزند رو تربیت نکردی یا اینکه فرزند رو مقایسه بکنی؟
من دیروز دورهمی بودم،با وجود اینکه صد خودمو واسه پسرم گذاشتم از شغلم‌انصراف دادم کنارش باشم با اینکه پسرفت خواب داره و بقیه اصرار میکنن شربت خواب ندادم بهش پابه پاش تا صبح بیدار موندم غذا خوردنش رو از اول مستقل شروع کردم حداقل روزی دو دست لباس میشورم و اجازه میدم راحت باشه تلویزبون ممنوع بوده برامون
ولی دیروز پسر من فوق العاده بهانه گیر و غیر اجتماعی بود واسه افتادن ساده هم اشک میریخت و کلا از من جدا نمیشد یا فاصله کم داشت غذا خوردنش کم تر از همسن خودش بود
ولی پسر دوستم از ابتدای ورودش انگار محل زندگیش اونجا باشه رفتار میکرد از دیوار بالا میرفت و اصلا بهانه ای نگرفت و اشکی نریخت تغذیه خوبی هم داشت دوست من شاغل تلویزیون ووشی ازاد گذاشته و تغدیه مستقل رو از ۱۰ ماهگی شروع کرد
خلاصه من پر حس بد شدم تو ذهنم‌ مقایسه کردم به نظر من فرزند تربیت کردن هم هنر شاید من هنرشو ندارم
میتونید کمکم کنید؟

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط