سلام دوستان پسرمو میبرم پارک بعد یه خانمه با بچه ش میاد از اول تا آخر سرش تو گوشیه اصلا نزدیک بچه ش هم واینمیسته مثلا میره رو نیمکت میشینه با گوشیش مشغوله حالا من لحظه به لحظه همراه پسرم هستم حتی گوشیمم نگاه نمیکنم چون پارک شلوغیه اصلا احساس امنیت ندارم برای پسرم حالا نمی‌دونم کار من بده یا اون خانمه ؟اینم بگم پسرش شیطون و شجاع اما پسر من محتاطه و یکم ترسو هردوتا هم همسنن ..

خب خیالش راحته که بچش زرنگه از پس خودش بر میاد

نه اینکه بچسبی به بچه نه اینقدر بیخیال و رها،، از دور باید عین عقاب چشمت به بچه باشه،،، حتی اگه زمین خورد اگه با بچه ها دعواش شد هم نباید بلا فاصله بری بالا سرش اول بزار ببین خودش میتونه مشکلو حل کنه بعد شما برو،،

اون از بچه ش مطمئنه که گلیم خودشو از آب میکشه بیرون به اون خاطر خبالش راحته
ولی من خودم به شخصه اصلاااا دلم نمیاد یک ثاتیه چشم ازش بردارم
پسر منم محافظه کار و کمی ترسوعه

توی پارک بنظرم توی سن بچهای ما درستش اینه که مادر از دور نظاره گر بچش باشه. و فقط نگاه کنه که پارک شلوغه یهو بچه گم نشه یا ندزدنش!
یعنی نه اینطور که اصلا توجه نکنه نه اینکه هی پیش بچه باشه. پارک، خانه بازی و... محیط های خیلی خوبی هستن که بچه مستقل بودن های کوچک رو تجربه کنه. با همراهی 100 درصد، شما این حس رو ازش میگیرید.

اونا شانس دارن بچشون هیچ نمیشه حالا ما یه لحظه غافل شیم یه بلا سرش میاد خلاصه

من ک فقط خانه بازی میبرم میترسم تو پارک شلوغ برم شاید یکبار با باباش فقط رفته باشه

منم همینم مواظب دخترمم زمونه زمونه ی بدی شده خواهر وگرنه ماهم دوست داریم از دور مواظب باشیم

دقیقا منم تو پارک مثل شما هر لحظه دنبال دخترمم همش کنارشم ولی میبینم از دخترم کوچیک تر میاد مامان یا باباش اصلا محل نمیده میشینه میره تو گوشی اصلا سرش هم بلند نمیکنه نگاه کنه
ماها حساس هستیم بچه هامون هم محتاط و ترسو شدن
اونایی که میندازن وسط بچه از پس خودش برمیاد هیچی هم نمیشه بهشون 😂