هر چی بیشتر به روز دهم بچم و رفتن مامانم نزدیک میشم حالم بدتر و بدتر میشه و ترس همه وجودمو میگیره من اصلا هیچی بلد نیستم و از اون طرف خیلی ترس و استرس دارم
نمیتونم حتی یه لحظه کنار بچم نباشم همش باید بشینم بغلش و نگاش کنم ببینم خوبه
بعد پیش خودم میگم تکلیف زندگیمو کارای

یاد میگیری کم کم منم اولش بلد نبودم ولی راه اوفتادم

من ک مامانم تا ۴۰روز نگه داشنم

آدم تو عمل انجام شده قرارمیگیره و خودش مجبوری و به مرور همه چیزو یاد میگیره

عزیزم اخرش باید عادت کنیم به این وضعیت

منم مادرم رفت و اولین بار ک با بچه تنها شدم خیلی گریه کردم ولی زنده ام و زندگی ادامه داره

من الان مامانم ۷۰ روزه پیشمه دیگ چند روزه ک رفت دوباره گفتم برگرد از بس بچم بدقلق و جیغ میزنه شبا

منم همینطورم

وای منم بلدنیستم
باورت میشه من فقد شیرش میدم همین