سلام به همگی یه سوال داشتم ممنون میشم اگه تجربه ای دارید باهام به اشتراک بذهرید.من بچه دومم رو حاملم وتو بچه اولم سر زایمان خیلی اذیتم کردن و بعد از اون هم تا ۶ سالگی پسرم چون مریض بود خیلی استرس کشیدم و اذیت شدم.بخاطر همین اصلا دلم نمیخواست دوباره باردار بشم اما خواست خدا بود و بعد از ۱۰ سال دوباره باردارم.حالا سوالم اینه که من به این بچه ی تو شکمم هیچ حس خاصی ندارم.یعنی نه ازش متنفرم نه میشه گفت دوسش دارم.یه حس خنثی.میترسم بعد از زایمان هم همینطوری بمونم.بنظرتون بخاطر تجربه تلخ اولین لچم اینطوریم؟درست میشه؟

منم تا دو هفته پیش همین حس و داشتم
ولی الآن انگاری واقعا جزئی از منه😢
همش از خدا میخوام پیشم بمونه و اجازه بده هر چند سالی که تقدیره کنارش باشم،دوستش داشته باشم❤️
اصلاا نگران نباشید به مرور همه چی بهتر و بهتر میشه ان شاءالله

کاش وقتی خدا بهم دوباره بچه داده توان و اعصابشم بهم بده تا بتونم برای دوتاشونم مادر خوبی باشم🤲

همه اینجورین حس خاصی ندارن من هربار که میرم سونو می‌بینمش مهرش به دلم میفته
من سر دخترم خیلی تلاش کردیم بعد سه سال باردار شدم ولی تا وقتی بچه بدنیا اومد هیچ حسی نداشتم حتی وقتی بدنیا اومد گذاشتن بغلم گفتم آه این بچه ننه🫤
ولی باور کن تا اوردنم بخش بچه رو بغل گرفتم و بهش شیر دادم شد کل دنیام 😍

یعنی میدونید مواظبش هستما کاری نمیکنم یا چیزی نمیخورم تا بهش آسیبی برسه فقط این حسه خیلی نگرانم کرده

نه بر عکس عاشقش میشی منم اول هیچ حسی نداشتم وقتی رفتم سنو. دیدمش خیلی وابسته شدم

به دنیا بیاد با اولین بغل کردنش کل حستون برمیگرده و عاشقش میشید