تاپیک اول: مساله
مامان‌هایی که همیشه در حال بازی و وقت‌گذرونی با دلبندتون هستید:
سلام، خوبید؟
چند وقته می‌خوام یک تجربه فرزندپروری رو باهاتون درمیون بذارم.
آواز دقیقا از اون دسته بچه‌هایی بود که مدام به من می‌چسبید. همش در حال بازی بودم و واقعا وقتی برای خودم نداشتم. همین چند ماه قبل یک دوره اضطراب جدایی رو گذروند و بعد اون اوضاع خیییلی بدتر شد.
تو آشنایان می‌دیدم یا تو گهواره می‌خوندم که مامانا می‌گفتن یه تایمی رو با بچه بازی می‌کنند و بعد خود بچه به تنهایی بازی می‌کنه . واقعا به حالشون غبطه می‌خوردم ، چون آوز همیشه خدا فقط با من بازی می‌کرد . با خودم فکر می‌کردم خب بچه‌ها با هم فرق دارن. آواز تک فرزنده و کسی رو جز من نداره باهاش بازی کنه، من مادرم و اولویتم باید فرزندم باشه و ... .
تو یکی از جلساتی که با روانشناسم داشتم، به این نکته که تایم زیادی رو با آواز می‌گذرونم اشاره شد. حرف‌های جالبی زد که تو تاپیک بعدی میگم.

۰ پاسخ

سوال های مرتبط

مامان آواز مامان آواز ۲ سالگی
تاپیک دوم: صحبت‌های روانشناس
روانشناس گفت: از دو سالگی به بعد بحث فرزندپروری خیلی جدی‌تر میشه. اینکه من مدام در حال بازی با آواز باشم، اصلا درست نیست؛ چون دارم اونو یه بچه وابسته بار میارم. بچه‌ای که بدون حضور مادر حتی نمی‌تونه بازی کنه، در حالی که یک کودک دو ساله "باید" بازی کردن به تنهایی رو بلد باشه. بهم گفت اگر از الان این وابستگی رو کنترل نکنم، آواز همینجور عادت میکنه و روز به روز وابسته‌تر میشه. که خب این مساله در دوران تحصیل واقعا دردسرساز میشه و اصلا به نفع بچه نیست.
در کنار موضوع وابستگی و عدم استقلال بچه، که خب مسائل بسیار مهمی هستند، این نکته هم هست که تا کی میخوام فقط یک مادر باشم و مدام در حال رفع نیازهای بچه؟ من به عنوان یک انسان حق زندگی دارم، و باید یه تایمی رو برای خودم داشته باشم.
حرف‌های روانشناس برای من یک تلنگر بود. چون هیچوقت فکر نمی‌کردم وقت‌گذرونی و بازی بیش از حد با آواز، ایرادی داشته باشه. به نظر من ایرادش فقط این بود که وقتی برای خودم نداشتم و خب قبول کرده بودم که باید با این مساله کنار بیام. ولی هیچوقت فکر نمی‌کردم این کار به ضرر بچه‌ام باشه. تازه کلی به خودم افتخار می‌کردم که مادر خوبی هستم و همه وقتم رو دارم میذارم برای بازی با بچه‌ام !!!

خب حالا چکار کنیم؟ تاپیک بعد میگم.
مامان آواز مامان آواز ۲ سالگی
تاپیک سوم: راه‌حل
کودک در 2 سالگی از لحاظ روحی نیاز داره روزی نیم ساعت با مادر بازی کنه، ولی نیم ساعت باکیفیت. یعنی تمام مدت فقط با کودک بازی کنی و حتی یه لباس تا نکنی (چون لباس تا کردن جزء کارهای خودت محسوب میشه نه بازی با کودک!). میتونی به شیوه میررینگ بازی کنی. یعنی از جملاتی که بچه میگه، یک جمله رو انتخاب و اونو تکرار کنی. مثلا بچه میگه: بیا با لگو قرمز خونه بسازیم. شما بگی: آخجون! میخوایم با لگو قرمز خونه بسازیم. اینجوری بچه میفهمه که همه حواس شما پیش اونه.
در رابطه با من، چون طلاق گرفتم و آواز نمیتونه هر روز پدرش رو ببینه، روانشناس گفت روزی یک ساعت بازی باکیفیت براش کافیه. حالا من چکار کردم؟
به ازای هر 1.5 یا 2 ساعتی که با آواز بازی میکردم، یه ربع میرفتم سراغ یه کار دیگه. مثلا از 5 بازی شروع میشد، من از ساعت 6:15 بهش میگفتم که دو تا دیگه بازی کنیم، بعد من میخوام ظرفها رو بشورم. این جمله رو چند بار تکرار میکردم، و ساعت 6:30 میرفتم سراغ ظرفها. بعد شستن ظرفها، دوباره برمیگشتم سراغ بازی با آواز.
آواز چکار می‌کرد ؟ جیغ میزد و گریه می‌کرد که بیا بازی کنیم. دفعه اول حدود 20 دقیقه گریه کرد.
حدود یک هفته ده روزی اوضاع همین بود. به مرور میزان کارها روبیشتر کردم. یعنی اگر روز اول یه ربع پیشش نبودم، به مرور این زمان شد نیم ساعت و به یک ساعت رسید.
اون یک هفته اول دهنم سرویس شد! به معنای واقعی کلمه نسبت به صدای آواز حساس شده بودم. انقدر گریه شنیده بودم که دوست داشتم سکته کنم، چند روز برم بیمارستان فقط برای اینکه دیگه صدای گریه نشنوم!!!

ادامه در کامنت
مامان ریحانه خانوم مامان ریحانه خانوم ۳ سالگی
سلام مامانا یه راهنمایی می‌خوام ازتون. از اونجایی که دختر من هیچ جوره غذا نمیخورد تا همین یک ماه پیش همش با بازی های موبایلی و کارتون سرگرمش میکردم تا دو قاشق غذا بخوره، یعنی بعضی روزا حتی جمعا سه ساعت هم میشد که با موبایل و تی وی مشغول میشد. تو اون مدت خیلیییی چیزای خوب یاد گرفت. الان کل حروف الفبای انگلیسی رو بلده یعنی اگه یه کلمه انگلیسی ببینه حروفش رو یکی یکی میگه (یعنی هجی میکنه) و تمام رنگها و میوه ها رو به فارسی و انگلیسی بلده و برای هر میوه و حیوونی هم شعر بلده. در حدی که وقتی یک ماه پیش بردمش مهد خود مربیاش شاخ دراوردن که این بچه چطور این همه چیز رو بلده؟ ولی از اونجایی که نگران چشماش بودم یک ماه پیش عزمم رو جزم کردم و موبایل رو ازش گرفتم و بجاش بردمش مهد. الان یک ماهه که به هیچ عنوان با گوشی بازی نکرده. اما حس میکنم خیلی خوب بود که اون همه چیز یاد گرفت.... به نظرتون اگه بازم بهش روزا یه تایمی گوشی بدم ( در حد نیم ساعت) ضرر داره؟ نمیخوام مثل قبلنا معتادش بشه ولی از طرفی هم اگه ندم حس میکنم چیزی یاد نمیگیره. نظرتون چیه؟