سلام خانوما خوبین؟🌹❤️
بچه ها من یه مامان اولی ام که از وقتی بچه م دنیا اومده خونه مامانم هستم و هنوز نرفتم خونه خودم، ایشالله یه چند روز دیگه میخوام برم، میدونم خیلی تو خونه م دست تنها بهم سخت میگذره ولی دیگه چاره ای ندارم و باید برم چون هم شوهرم اونور تنهاست و هم چون مامانم یکم ناخوشه خودم حس میکنم مزاحم شدم و دیگه باید برم با اینکه نه زیاد از بچه داری سر در میارم و نه تجربه ای دارم ولی خب چاره چیه...
حالا سوالم از شما دوستای با تجربه اینه که زندگی با یه نوزاد کوچولو که فقط هم از شیر خشک تغذیه میکنه چطوریه؟ من تو این حدودا 20 روزی که بچه م دنیا اومده کلا کارم شیر درست کردن و پوشک عوض کردنه، هر یکی دو ساعت گرسنشه شیر میخواد، نیم ساعت هم هر بار طول میکشه تا شیر بخوره، حتی شب هم درست خواب ندارم، یک ساعت که چشامو میبندم که بخوابم با صدای گریه ش یهو بلند میشم، صبحا با سردرد از رخت خوابم بلند میشم تازه با وجودی که خونه خودم هم نیستم فعلا و مسئولیت زیادی ندارم تازه کمکم هم هستن کم و بیش
چطور برنامه ریزی کنم که به جز بچه به زندگی هم برسم؟چه موقع غذا درست کنم که دیر نشه تا شوهرم ظهر از سر کار میاد؟ چطوری برنامه ریزی کنم بتونم به خودم برسم بازاری ارایشگاهی جایی برم؟ مهمونی رفتن هم پیشکش نخواستم.... حس میکنم از این به بعد قراره زندگی خیلی سخت بشه

اوباش تنهایی واقعا سخته ولی هرچه زودتر بری خونه خودت زودتر راهکارش دستت میاد من که فکر کنم تا یکم به خودم اومدم بچه ام سه چهار ماهه شد ولی غذا درست کردن وبزار وقتی شوهرت هست دوسه وعده ای درست کن چون واقعا بعضی وقتا شاید اصلا وقت نکنی غذا درست کنی گلاب به روت دستشویی وحموم رفتنم تنهایی سخته . ولی من که نوزادیش نسبت به الان برام خیلی آسون تر بود الان کمتر وقت دارم😉 زندگی سخت میشه ولی شیرین

منم ۴۰روزگی پسرم تنها بودم ولی هفتگی مامانم مبومد پیشم ولی اولش سخته یکم ولی عادت میکنی چندروزکه بگذره من اگر وقت میکردم غذا درست میکردم نمیکردمم غذا میگرفتم خیلی فکر غذا نبودم وقتیم شوهرم بود جارو میکشیدم خیلی سخت نگیر که سختت بشه من یکم که گذشت فهمیدم چی به چی هست دیگه مدیریت میکردم به همه کارام میرسیدم

منم از ۱۰‌روزگی پسرم تنها بودم و بدون تجربه
من فقط کل حواسم ب بچم‌بود.‌خونه زندگی‌و خودم رو یادم‌رفته بود اصلا .‌شبا ک شوهرم میومد باهم غذا درست میکردیم و باهم سریع خونه رو یه جموجاره میزدیم‌و یساعت مراقب بچه بود تا من بخابم و بعد بیدار میشدم‌ تا دوسه ساعت من بیدار بودم و باز من میخابیدم‌تا یک ساعت شوهرم بیدار بود و دیگ‌تا خوابش خوب شد .‌ فک کنم ۴ ماهگی دیگ‌ خواب شب بهتر میشه .
درکل اگ‌خوب بخابی از پس‌همه چی برمیای.
خواب واقعا مهمه

اصلا سخت نیست عزیزم فقط باید مدیریت داشته باشی ببینی کی بچت خوابش عمیق و بیشتره که به کارات برسی میتونی مثلا پیاز داغ آماده تهیه کنی یا اینکه خورشتتو توی زود پز درست کنی یا وقتی شوهرت هست آخر شب بچرو بده بهش واسه فردانون غذا رو حاضر کن و بزار یخچال

غذاها هم اگر میتونی توی زودپز بریز غذا اسون که وقتش کم باشه

ازشوهرتم کمک بگیر حتما
مخصوصا شبا نصف شب

اخی عزیزم هنوز اولش بنظرم بازم باید بیان کمک کنن بهت دست تنها نمیشه
ولی سخت دیگع تازه شما شیرخشک میدی
خواهر من بچش شب تا صبح اویزون سینش بود نمیخوردا ولی انگار سر سینه باید توی دهنش می موند و الا بیدار میشد

با برنامه ریزی هم نمیشه چون بچه که برنامه متوجه نمیشه
اوایل حتما سخته
از هرکس میتونی کمک بگیر
که یهو روت فشار نیاد
غذا هم دیگه به شوهرت بگو
اگر نرسیدی به خونه برسی و... خودتو اذیت نکنی ،اونم درک کنه
چون خسته میشی مطمعنا وقتم پیدا کنی میخوابی

به سلامتی و دل خوش
یه چیی میگم نترسی فقط جهت اطلاع میگم بهت
تا حداقل ۶ ماهگی همینه فقط باید صبر داشته باشی و حد اقل مامانت یا یه کمکی هفته ای ۲ تا ۳ بار بیان کمکت
البته بیشتر طلاف های عاطفی تو این فاصله زمانی۶ تا ۷ ماهه پیش خیلی مراقب رابطت با همسرت باش
من خیای شرایط سختی رو پشت سر گذاشتم
فقط بهت بگم هر موقع بچت خوابید بالش بذار تو هم درجاا بخواب گوشیتم سایلنت کن
در این صورته که به کارات میرسی