آقا من دیگه از این همه قضاوت بچه ها خسته شدم
بدی کار ما اینه که همش باید بچه هارو قضاوت کنیم و ببینیم کی راست میگه کی دروغ می گه.
فرض کنید یکی از شاگرداتون که چندبار دیدین بی اجازه وسیله های بچه ها رو برداشته(مثلا ستایش) جفت یکی که وضع مالیش بهتره (مثلا آیدا) نشسته‌.
بعد زنگ هنر که بچه ها سرگرم نقاشی هستم چند دقیقه سرتون میاری پایین چندتا دفتر مشق صحیح کنی.
همون موقع آیدا و چندتا از بچه ها میان پیشت که خانم ستایش دست کرده تو کیف آیدا و پولش رو برداشته.
تو هم رو حساب این که ستایش قبلاً هم این کار رو کرده و اینا اصلا ۵۰ تومنشون کجا بود بدن واسه یه روز تغذیه بچه پول رو ازش می گیره و می دی به آیدا که باباش شرکت نفتی و مادرش آرایشگر و خودش هم بچه با ادبیه
ادامه در کامنت...

ای خدا،چقدر دلم هوای پسر بیچاره ی داداشمو کرد،چقدر غصه ی زندگی پدرمادرشو خورد،چقدر سختی کشید طفل معصوم

ای بابا دلم برای ستایش و زندگیش سوخت طفلی هههههههی🥺

بخدا تدریس کلاس اول اصلا اونقدرا سخت نیست الا این تیکه ی رفتارت بچه ها
پیر شدم از بس باید بگردم ببینم کی راست می گه کی دروغ

وقتی ستایش می گه این پول رو بابای خودم داده باور نمی‌کنی و میگی لابد مثل قبل دروغه
ولی بعد یکم شک می کنی و به مادرش پیام می دی که آیا همسرتون واقعا ۵۰ تومن به دخترش داده؟ و مادرش که می دونی زن خوبیه حرف دخترش رو تایید می کنه.
گویا این ها چون وضع مالی شون اصلا خوب نیست مادر سر وضع حقوق با شوهرش دعواش شده و قهر کرده. ستایش هم بدون نهار و تغذیه میاد مدرسه...
ادامه