دارم به لحظع ای فک میکنم که زایمان کردم و ۱۰ روز گذشته و مامانم میخواد بره خونشون دارم گریه میکنم خیلی میخواد سخت بشه برام
نمیدونم هورمونام بهم ریخته یا افسردگی گرفتم

و منی ک غریبم ، اما کلا حوصلم نمیکشع مامانم یا مادرشوهرم کمک کنن ، چون بیشتر رو مخم میرن و اصولا کار خودمو بیشتر قبول دارم

وای من دارم به دعواهای بین خودم و مامانم و مادرشوهرم فکر میکنم که قراره تو زایمان برامون اتفاق بیفته

عزیزم فکرمیکنی وقتی خودت تنها بشی راحت تر میتونی کارات انجام بدی چون اصولا مادرا روی بچه داری حساسن یکم سرت غر میزنن که یخ کرد گرمش شد اینو بده اون نخور اون بخور

اتفاقا من ترجیح میدم تنها باشم روز دهم به همه گفتم برین خونه هاتون دیگه میتونم کارامو بکنم

خیلی هم خوبه تا آخرش که نمیتونه پیشت باشه.زودتر از اون چیزی که فکر میکنی یاد میگیری بچه داریو هیچکس از تو دل مامانش بلد نبوده بچه داریو. خیالت راحت

عزیزم دوری ازمامان و خانواده ات؟ده روز مامانت باشه ده روز تو پیشش باش دیگه عادت میکنی ب شرایط

آخ سخت ک هس ولی باید ی زندگی جدید رو شروع کنیم🥹😫

نه خودت به خودت طلقین میکنی کمی قوی باش