دخترا یه موضوعی فکرم درگیر کرده پسرم تا وقتی خونه خودمونیم یه بچه شیطون فضول حرف میزنه داد میزنه بالا پایین میپره همه چی همه کار های یه بچه نق میزنه میخنده جیغ میزنه آب میخوره شیر غذا ولی تا یک نفر ببینه یا بریم جایی تبدیل میشه به یه بچه لوس مامانی که همش باید بغلم باشه یا چیزی نمیخوره یا اصلا اجازه نمیده کسی بهش دست بزنه مدام از شوخی دستی بقیه زار زار گریه میکنه واقعا کلافه میشم وقتی جایی میریم با داداشم خوبه با دختر خواهرم با مامانم بابام من و شوهرم ولی خب هرکس جز اینا بهش به شوخی لپش بکش گریه می‌کنه دو سه روز پیش دختر دایم دیدم اومد تو ماشین پسرم ببین لپ پسرم کشید اولش پسرم خندید براش خوشحال بود همین که دست زد به لپش یهو جیغ زد شروع کرد به گریه کردن اصولاً بدش میاد دست به لپش بزنن منم واقعا هیجا نمیرم فکر میکنم عذاب میکشه چون همه بهش میگن بابا چته بلند شو فضولی کن این سرش میبره تو سینم قایم می‌کنه حس میکنم خودش هم حساس شده

کم کم خوب میشه ولی سعی کن زیاد بری بیرون براش عادی بشه

خب عزیزم وقتی میدونی رواین موضوع حساس زودتر بگو این کارو نکنن باهاش خیلیا دوس ندارن لپشونو بکشن کار قشنگیم نیست واقعا

منم بچه بودم دوست نداشتم لپمو بکشن قشنگ یادمه سه چهارساله بودم هر کی از راه میرسید لپ مو میکشید دردم میگرفت یه سری چنان گریه کردم عمو کوچیکم که اونوقتا افسردگی داشت بخاطر ازدواج عشقش صداش دراومد گفت کسی به این بچه دست زد نزد نزار دست بزنن به لپش وقتی حساسه اینا شکنجه روانیه من هنوز که هنوز بعد ۲۰ سال یادم می افته اذیت میشم حس اونموقع ام یادمه بچه چیزای بد از ذهنش پاک نمیشه

دختر منم اینجوری ترسو و خجالتیه برا غریبها