صبح ساعت۷ونیم بیدارمیشم پسرم میفرستم مدرسه میشه۸پسر کوچیکم بیدارمیشه باید پوشکش عوض کنم ی شیرش بده صبحانه بدم بهش همشم بغلمه زمین نمیمونه اگرم بمونه همش میره اینطرف اونطرف ک باید بدوام دنبالش میشه۱۱ تا دوباره بخابه
سرسری یه ناهار میذار ک تا پسرم میاد گشنه نباشه میشه ساعت۱
دوباره پسرکوچیکم بیدارمیشه همزمان باید ناهار بدم بهشون بهشون برسم همینجوری بچه هم بغلمه حتی وقت نمیکنم ظرف بشورم باید بشینم پای درسای پسرم میشه عصر من حتی وقت نمیکنم ی چی بخورم موهام شونه کنه یا حتی یه وقتایی یادم میره صورتم بشورم
شما چطور ب همه کاراتون میرسید؟؟؟

من واسه شوهرم غذا درست واسه مدرسه پسرجدا واسه کوچیکه جدا ۷ونیم که پسرم مدرسه میره کوچیکه بیدارمیشه تا پوشک عوض کنم غذا بدم یکم کارخونه انجام بدم باید برم دنبالش خلاصه تا دلت بخواد با بدبختی به خونه میرسم ولی رسیدن به وضع شخصیم خیلی کم رنگ شده

دقیقا منو توصیف کردی😓😓منم خسته شدم دیگه

پس من چی بگم پسر ۲۲ساله میره سرکار صبحانه ناهار شام خونس یه ۱۳ ساله ی مدرسه ای یه نوزاد ۶ماهه باباش هم سرکاره صبحانه ناهار شام خونس تازه تازه برای هر کدوم جدا این سرویس ها رو میدم حتی نوشتم هم خسته شدم😤😅

من دقیقا شرایط شمارو دارم پسر بزرگمم کلاس اوله
طبیعیه عزیزم تا کوچیکیا یکم بزرگتر بشن مستقل بشن شرایط همینه

واقعا سخته من فقط ی بچه دارم اونم دخترم ک هشت ماهشه یا میخابونم کارامیکنم یا برنامه کودک میزارم ب کارام میرسم حواسمم بهش هست

واقعا خدا قوت ...از وقتس مادر شدم از دوران بارداریم تازه فهمیدم‌زن‌چه‌موجود قوی و‌مقدسیه زن چقدر ارزشمنده‌و‌چقد محترم...مادر بودن خیلی سخته خیلی..مطمن باش تنها نیستی عزیزم خدا بهت سلامتی بده

من که اصلا به هیچ کار نمیرسم همشم بغلمه دیگه گاهی کلافه میشم