۱۲ پاسخ

بزارش مهد یا پرستار بگیرهم خیال خودت راحته هم بچه آرامش داره

مرخصی بدون حقوق بگیر

یه پرستار بگیر برا بچت

ی پرستار پیدا کن..تو شهرای کوچکم معمولا خانمای سن بالای نیازمند هستن که قبول میککن ولی اگر تصمیم داشتی اینکارو کنی دوربین با صدا بزن هر جا که بچه رو نگه میداره

عزیز اگر نی ریزی هستی بیا بهم پیام بده یه جای خوب بهت معرفی کنم بچتو میتونی بزاری اونجا

وای تو چقدر منی.منم همین شرایط و دارم 🥺

با نظرم یه سال مرخصی بدون حقوق بگیر یکم از خرجا بزنی بهتر از اینه ک برای روح و روان بچه مشکلی پیش بیاد،

یه پرستار باتجربه و مطمن بهتره.کار یک روز دو روز نیس.مزاحمت برا کسی هم نداری راحتتره

مرخصی بدون حقوق بگیر حال بچت مهمتره در ضمن خودتم اینجوری همش نگرانی من از بدو خدمتم مرخصی گرفتم یکسال بچمو بزرگ کنم ایشالا یکسالش کامل شد از مهر میرم سرکار بعدم میذارم پیش شوهرم روزا خونست

بزار مهد بهتره

نمیتونی با خودت ببریش سر کار یا اینکه مادرت بیاد خونه خودت

مجبوری مگ بری سرکار خب نرو
چ کاریه شوهرت کار کنه قسط و کرایه بده مجبور نیستی

سوال های مرتبط

مامان هلنا 🐣 مامان هلنا 🐣 ۴ ماهگی
بچه ها یه سوال
من شوهرم معمولا شبا تا ساعتای ۱۰ ۱۱ نمیاد بعضی وقتا هم ظهرا نمیاد گاهی اوقاتم بیرون از شهره و اگه زنگش بزنی نمیتونه خودشو سریع برسونه
من بارداریم خیلی درد و مشکل داشتم واسه اینکه تنها نباشم یه وقت مشکلی پیش بیاد رفته بودم خونه ی مامانم اینا اونجا بودیم
الانم از وقتی که دخترم به دنیا اومده هنوز همونجاییم ... دخترمم کلا شب نمیخوابه تا ساعت ۵ ۶ صبح تا ۱۰ این چیزا خوابه بعدش که باز بیدار میشه خییییلی کم میخوابه و در حد نهایت ۱۰ دقیقه باز تا صبح‌بعدی که بخوابه ...
الان من اگه بیام خونه ی خودم باید بچه رو کلااااا تنها نگه دارم همش... البته اونجا هم که هستیم صبح تا ظهر مامانم نیست خودم نگهش میدارم ولی بعدش هستن کمک میکنن ....
از طرفی حس‌میکنم به شدت خودم وابسته ی خانوادم شدم و حس میکنم تنها نمیتونم بمونم اصلا از طرفی هم میگم‌بالاخره که چی از به جا باید برگردم خونه ی خودم و میترسم که یه وقت دچار مشکل بشیم با شوهرم چون خب اونجا بقیه هستن اصلا تایم خلوت کردن و دوتایی بودن نداریم ، البته اینم بگم که شوهرم میگه هرجور خودت دوست داری و هرکاری بگی میکنیم
چیکار کنم به نظرتون ؟ بمونم همونجا فعلا و سخت خودم نکنم یا با اینکه خیلی میترسم و وابسته شدم برم خونه ی خودم