یادمه، پسرم مریض بود و دیگه نمیدونستم چیکار کنم یه لحظه فرض کنین رفتی توی یه روستای دور افتاده، اونقدر محروم که بخاری نفتی استفاده میکردن اونم به زور وفت پیدا میکردن، توی یه خونه کوچیک وتنگ بچه سینش خش خش میکنه، از بینی نمیتونه نفس بکشه، چشماش قرمز و پف کرده
دقیق نمیدونم فک کنم دوماهه بود که این اتفاق افتاد توی اون روستا خیلی برف میبارید شوهرم دماوند درحال کار کردن ما رفتیم اون روستا یه اسم خیلی سخت داشت الان حضور ذهن ندارم متاسفانه
قرار بود فردا بریم ولی کلی برف بارید و همه راه ها بسته شد بچم مریض شد اونجا طفلم دیگه اونجا یه بار مرد و زنده شد 😭😭
از پنجره کوچیک خونه بیرون و میدیدم و عینه ابر گریه میکردم ، هیچکی نمیتونست ببره مارو شهر یا جایی که امکانات داشته باشه
طفلکم ساعت ۲شب طوری گریه میکرد که انگار اخرین گریه هاشه، انتن نداشتیم ولی خدارو شکر دعا هایی توی گوشی ذخیره داشتم همشو خوندم زار میزدم دیدم هیچکی بلند نمیشه رفتم گبتم مامان یا منو میبرین یا بچمو برمیدارم میرم، ۳،۴تا پتو دور پسرم پیچیدم و با پالتو ضخیمم راه افتادم تازه داشتم از کوچه رد میشدم که مامانم بلند داد زد برگرد سمیه یه دکتر اینجاست، برگشتم یه دکتر اطفال بین مهمونا بود معاینه کرد و گفت این کارو کنین و...
خودش یه دختر همسن پسرم داشت برای احتیاط براش شربت اورده بودن خدارو شکر که اقای محمدی اونجا بود مگر نه بپن بچم سرد میشد، قلبش وایمیستاد😭😭😭

آخی عزیزم چقدراذیت شدی

عزیزم این الفاظ منفی رو حتی اگر واقعی ام هست به کار نبر اولین چیزی که آدمو و یه مریض رو از پا در میاره همین افکاره درکت میکنم واقعا سخته خدا روشکرکه به خیر گذشت و پسرت کنارته
عزیزم قوی باش به زندگی ضعف نشون نده

خداروشکر که دکتر بوده 😥

خداروهزاااار شکر

اخی باازم خداروشکر