ایقد پسرم الکی گریه میکنه و بهونه میگیره کلا عادت کرده هیچ مشکلی هم نداره . حالت تهوع میگیرم از دستش ایقد که سردرد میشم و اذیت و کلافه ‌فکر کن همش همینه میچسبه بم جرات ندارم برم دستشویی .حتی آبم بخورم جیغ میزنه میدونم که نیاز بم داره میدونم کوچیکه ... . ولی دیگه مخم رد داده از دستش دوس دارم کله مو بکوبم ب دیوار

پسر من آلرژی داره و هنوزم رفلاکس بشدت هم نق و گریه نه شب خواب داره نه روز حال روز منم اینجوری مثل شماست

منم همینم بچم پیش هیچکس نمیمونه همش سردردم دلم میخوادیه بلایی سرشوهرم بیارم همش میگرده اصلانمیادیساعت نگهداره

عزیزم بعضی بچه ها تایم دندون درآوردنشون بی قرارن
بعضیا کلا از اول بدقلق هستن (اگر دقت کنی مادرامون مادربزرگهامون که میشینن از بچه هاشون تعریف میکنن میگن علی آروم بود حسین شر بود همش گریه میکرد و فلان...)
و اینم در نظر بگیر از ۶ ماهگی تا ۱۸ ماهگی تایم اضطراب جداییشونه و به شدت ب مادر وابسته میشن.تازه میفهمن مادر جسمی جدا از خودشونه.
فکر میکنن اگر مادر در دسترس دیدِشون نیس یعنی کلا نیس!!!
باهاش دالی بازی زیاد بکن.

بهش شربت استامینفن بده درد داره شاید

وای منم همینم بخدا میزنم توسرخودم یا بچرو میزنم افسردگی بعد زایمانم گرفتم هیشکی نیست کمکمون کنه🥲

عزیزم حق داری آدم از یه جایی به بعد دیگه صبرش تموم میشه
کسی نیست کمکت کنه ؟شوهرت ،خانواده ها که یکم استراحت کنی ذهنت آروم شه

از کی انقدر بهانه گیر شده؟