دیگه ازبس مواظب بودم خودم دارم داغون میشم چیکار کنم همش میگم وای اونور نرو میفتی بوس نده مریض میشی فوتبال بازی نکن توپ میخوره سرت چرا رفتیم مهمونی فلانی اشعه داشت کاش نمیرفتم چیکار کنم دیوونه شدم خودم از بس محدود کردم چیزیش نشه

گر نگهدار من آن است که من مي دانم/ شيشه را در بغل سنگ نگه مي دارد.
پس خودتو اذیت نکن ، نه زیاد بیخیال باش نه اینطوری به خودت فشار بیار بسپار به اونی که داده

منم قبلا مثل شمابودم ولی دیدم بچم اذیته و استرس وارد میکنم الان فوتبال بازی میکنه میفته یبار بوس میکنه بوسش میکنن مریض میشه ولی بیخیال باید ویروس بگیرند مریض بشن تا ایمنیشون بره بالا یا باید مضطرب و گوشه گیر بار بیان یا مدام بخورند زمین و بابچه ها باشنو شاد بار بیان سخت نگیر بیخیال مریض بشن یکم سرفه میکنند وقتی دیدی واقعا کسی مریضه نبرش ولی سختم نگیر ک یوقت مریض بشن از یوقت یوقتا درحق بچه هامون ظلم میکنیم

سلام ،باید مواظب بود اما هرچیزی متعادل خوبه زیاد از حد هم خودتون هم بچه رو اذیت میکنید چند وقت دیگه مدرسه میره شما همراهش نیستی باید بتونه از پس خودش بر بیاد بنظرم شما میزان حساسیتت رو باید کم کنی هر چی حساس تر باشی بدتر هست سعی کن روی خودت کار کنی که خیلی حساس نباشی
مواظبت خوبه اما در حد تعادل نه بیخیال نه خیلی حساس

بنده خدا اون بچه.یکم به این فکر کن که چقدر گناه داره اینقدر براش بخاطر خودت دنیا رو سخت کردی.
بچه های مردم بچه نیستن؟ادم نیستن؟ماماناشون مثل شما نیستن چیزیشون میشه؟
نه عزیزم.یکمم به خدا اعتماد داشته باش.رها کن اون بچه رو

وای منم مثل تو بودم استرس جنگ اومده برام دیگه استرس بجه ندارم اینا هم دیگه مریض نمیشن

وااای گناه داره پس کی تجربه کنه کی یاد بگیره تا نخوره زمین تا توپ بهش نخوره این چیزا باید تجربه بشه تا یاد بگیره و بهتره الان تجربه کنه

فقط خودتو خسته و پیر میکنی راحتش بزار بخدا چیزی نمیشه تازه بچه اجتماعی تر میشه از پس خودش بر میاد بزرگ تر که بشه

منم همینم انقدر استرسی ام که خودم بدون قرص تپش قلب دیگه نمیتونم زندگی کنم
یه جوری حساسم که اطرافیان میگن تو نمیذاری بچت بعدا مدرسه هم بره نکنه مریض شه یا زمین بخوره
میدونم کارم اشتباهه تراپیستم میگه ذاتا ادم استرسی و کنترلگری هستم و میفهمم دارم با این محدودیت ها بچمو اذیت میکنم خیلی دارم تمرین میکنم روی خودم

من زمان کوروش اینجوری بودم و سخت گیر هی بکن نکن نخور نرو
برای داریوش خیلی خیلی کمتره

وای دقیقا بچه داری خیلی سخته
خدا قوت بده

هیراد آزاده ها ولی من من من وای از بس فشار رومه گاهی میگم الان سکته میکنم مثلا تا بیاد از ی سرازیری بیاد پایین بند دلم کنده میشه یا از پله بیاد فقط مات نگاش میکنم گاهی بی احتیاطی میکنه میگم بیفتی بغلت نمیکنم چرا اینجور میای میبینه حساسم بدتر میکنه بخدا پیر شدم قشنگ خودم و یادم رفته

آخه چرا اینجوری می‌کنی ؟ بچه‌س دیگه یکم آزادی باید داشته باشه، هرکس اینقدر وسواس داره بدتر صدمه میبینه دور از جون، نه این که بی احتیاطی کنی نه این که اینقدر بکن نکن کنی، بذار بچه بچگی کنه خودتم از بچه لذت ببری

وای منم اینجوریم خودمم خسته میشم ز خودم و رفتارم ولی بعضی خانواده ها و میبینم چقد بیخیالن

منم اینجوری بودم یه چندوقته توفامیل هازیادمراسم میشه میریم میبینم چقدربیخیالن بچه هاشون روآزادگذاشتن الان منم سعی میکنم یکم بیخیال باشم