مادر بودن یعنی قلبت از لحظه‌ای که بچه‌تو بغل می‌کنی، دیگه هیچ‌وقت فقط برای خودت نزنه.
یعنی یه عمر نگرانی، یه عمر مراقبت، یه عمر بی‌خوابی با لبخند.

مادر بودن یعنی وقتی همه خسته‌ان، تو هنوز بیداری.
وقتی همه سیرن، تو هنوز ته دیگِ غذا رو نمی‌خوری چون اون یکی قاشق بیشتر واسه بچه‌ته.
مادر بودن یعنی بلد باشی با یه بوس کوچولو، گریه رو آروم کنی… با یه بغل، دنیا رو امن‌تر کنی… با یه "نترس عزیزم، مامان پیشته"، غولای ذهن یه بچه رو نابود کنی.
هیچ‌کس نمی‌فهمه پشت اون لبخند خسته‌ی یه مادر، چندتا گریه‌ی یواشکیه…
چندبار آرزو کرده پنج دقیقه فقط برای خودش باشه…
اما بازم با عشق، با دلسوزی، با تمام وجود، ادامه میده.

مادر بودن یعنی قهرمان بی‌مدال بودن.
یعنی ستون خونه، بی‌که کسی ببینه چه سنگینی‌ای رو دوشت گذاشتی.
یعنی از خودت گذشتن، واسه کسی که یه روز، فقط با گفتن "مامان" دنیاتو قشنگ‌تر می‌کنه.

مادر بودن یه حسه…
یه عشقه که تو هیچ جمله‌ای جا نمی‌شه.
فقط باید باشی، تا بفهمی… تا عاشق‌تر از همیشه، بچه‌تو نگاه کنی و تو دلت بگی: "با همه‌ی سختیا، بازم می‌ارزه… تویی که همه‌ی دنیامی!

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط