نمیدونم چند نفر مثل من هستن یا اونایی که نوزاد نارس داشتن این حس منو درک میکنن یا نه ولی من هنوزم وقتی یه خانوم باردار تو خیابون میبینم دلم پرمیکشه واسه روزایی که نتونستم تجربه کنم هنوز وقتی تو گهواره یه مامان عکس از شکم جلو اومده ش گذاشته تو دلم غصه میخورم واسه خودم که چرا هر چقدر منتظر موندم شکمم اونقدی نشد؟من منتظر ترک خوردن شکمم بودم منتظر بودم نتونم جلو پامو ببینم منتظر بودم مثل پنگوئن راه برم منتظر بودم از پادرد و کمردرد بنالم منتظر بودم عکس بارداری بگیرم منتظر بودم لگداش محکم تر شه منتظر بودم از تکون خوردناش فیلمای قشنگی بگیرم منتظر بودم نامه ی سزارین بگیرن منتظر بودم ساک بیمارستان ببندم منتظر بودم از زیر قران رد شم و با خوشحالی برم بیمارستان بچه امو دنیا بیارم منتظر بودم وقتی دنیا اومد بیارنش بذارنش روی سینه ام و ببینمش منتظر بودم منتظر بودم خیلی منتظر بودم ولی منتظر موندم هیچکدوم از انتظارات من به سرانجام نرسید و همیشه در حد آرزو موند خداروشکر خداروشکر به خیر گذشت ولی همیشه حسرت اینکه همه چی میتونست یه جور دیگه واسم بگذره میتونست قشنگ تر واسم بگذره رو دلم می مونه آره رو شکم من یدونه ترک هم نیفتاد چیزی که هم اتاقیام تو بیمارستان بهم میگفتن خوشبحالت ولی من حتی به شکم پراز ترک اونا هم حسودیم میشد!

الهی قربونت🥹🥹♥️♥️

عزیزم ، دخترم ۳۶ هفته دنیا اومد و در مقابل بچه های نارس خیلی هم خانم بود ، ولی هم‌ من کرونا داشتم هم ریه بچه عفونت کرد هشت روز بیمارستان بستری بود .
توی اتاق عمل تا دم مرگ رفتم ، دکترم جوون و بی تجربه بود بد عمل کرده و الان مشکل دارم .
دخترم رو مثل شما نشونم ندادن ، بی دخترم اومدم خونه ، هنوز استرس سلامتی ش رو دارم و .....
ولی عزیزدلم خدا رو شکر نی نی هامون شجاعانه جنگیدن و زنده موندن ، این بخشش به همه سختی ها میگذره . همیشه میگم سختی که با گذر زمان حل بشه عیبی نداره .
ان شاءالله تجربه هایی که دوست داری رو بعدا تجربه میکنی .
ولی باور کن شکم همه ترک نمیخوره ، همه پا درد و کمردرد نمیگیرین ، همه شکم گنده نمیشن ، پنگوئن نمیشن ، یادشون نمیمونه از تکون های بچه فیلم بگیرن یا وقت نمیکنن عکس بارداری بگیرن ، یا مجبورن خودشون تنها برن بیمارستان و کسی نیست از زیر قرآن ردشون کنه ... اینها تجربیات مامانیه که دفعه قبل توی ۴۲ هفته زایمان کرده 😅

شما نفهمیدی علت iugr بودن بچه ات چی بود؟ برای من ک مشخص نشد

😭😭😭😭😭😭😭😭😭 منم سی و یک هفته کیسه آبم سوراخ شد

میفهممت
حسی که‌خودم هر دفعه از جلوی اتاق زایمان رد میشم میبینم همراهاشون با گل و ساک زایمان منتظرن تا از زایشگاه بیاد بیرون اون لحظه انگار تو وجودم‌پوچ پوچ میشه
این که هنوز‌ خیلی از بچه هایی که از‌بچه‌من دیرتر دنیا اومدن ترخیصن ولی من هنوز باید بمونم و حرفای درشت دکتر و‌پرستار رو بشنوم
چاره چیه
قسمت مام این مدلی بود

اخی عزیزم هرلحظه شکرگذار باش الان نی نی کنارته

من که تا ۳۷ هفته موندم ولی یه ترکم نخوردم 😂 خیلی سخته هفته های آخر آدم داغون میشه

میشه بپرسم چند هفته زایمان کردی ؟و چرا زایمان زودرس داشتی ؟

بدتر از اون شب اول بیمارستان ، شکم خالی بدون بچه
روز ترخیص بدون بچه
دست خالی اومدن ب خونه 😭😭😭

دقیقا منم همینطوری هستم خیلی چیزا برام شده حسرت

چقدر تک تک جملاتت حرف دلم بود
بذار منم یه چیزی اضافه کنم
وقتی عمل شدم و منو فرستادن بخش
وقتی میدیم همه بچه هاشون کنارشونه ولی من نه چقدر حالم گرفته می‌شد
خیلی سخت بود ولی گذشت اما حسرتشون موند

گل قشنگم هیچ کدوم اینا ک گفتی باندازه گل پسرت ارزش ندارن فدای یدونه تار موی گل پسرت

خواهر والا من ۳۹هفته زایمان کردم
رفتم بیمارستان ب من میگفتن برو بگو خود مریض بیاد همراه قبول نمیکنم
از بس کوچولو بود شکمم
ولی عاجی یکی از دوستام با من باردار بود ۳۲,هفته زایمان کرد بچش نموند دیگه حتی فکر نکن که کاشکی فلان میشد کاشکی. فلان نمیشد از خدا تشکر کن و قدر دان همه چیز باش حالا کلی شکم بزرگ و فلان دردسر داره 😂😂😂😘😘😘

دقیقا منم همینجور بودم
منتظر بودم شکم درارم برم عکس بگیرم نامه سزارین بگیرم و خیلی کارای دیگ
ولی پسرم یکماه و خورده زودتر بدنیا اومد همون روز تند تند ساکشو اماده کردم اصلا خیلی غیر پیش بینی بود حتی اتاقشو نچیده بودم ب خودم نرسیده بودم خیلی همه چی یهویی شد

وای عزیزم میدونم حس قشنگی ترک شکم اما خب ک نداریش مال من جاش مونده خداروشکر الان نینی داری