چند بازی برای بچه‌هایی که بقیه رو هل میدن:

۱. بازی “بزن کف دست”

• دو نفر روبروی هم می‌ایستن.
• یکی کف دستش رو بالا میاره، نفر مقابل باید سریع کف دست رو بزنه.
• بعد جای نقش‌ها عوض میشه.

فواید:
• تماس فیزیکی داره اما کنترل شده و بدون آسیب.
• سرعت عکس‌العمل و تمرکز رو تقویت می‌کنه.

۲. بازی “مبارزه‌ی بادکنکی”

روش انجام:
• یک بادکنک باد شده بین دو نفر قرار بده (بین سینه‌ها یا پیشونی‌ها).
• بدون دست، فقط با حرکت بدن بادکنک رو فشار بدید که نیفته.
• کسی که بتونه بیشتر نگه داره برنده‌ست.

فواید:
• تماس فیزیکی بدون خشونت ایجاد میشه.
• نیاز به فشار و لمس شدید رو تخلیه می‌کنه.
• همکاری و خنده رو تقویت می‌کنه، که حس مثبتی بین بچه‌ها میسازه.

۳. بازی “کوسن پرتابی”

روش انجام:
• چند کوسن یا بالشت سبک بردارید.
• هر بچه یک کوسن داره و باید به صورت کنترل شده و با فاصله مشخص به طرف مقابل پرتاب کنه.
• کسی که درست و با دقت بزنه امتیاز میگیره.

فواید:
• تخلیه انرژی پرتابی بدون آسیب.
• یادگیری قوانین: “وقتی نوبت تو نیست نمی‌پری وسط!”
• تقویت کنترل تکانه (Impulse Control).

چند قانون حتماً باید قبل بازی گفته بشه:
• “ما بدن همدیگه رو ایمن نگه می‌داریم.”
• “اگر کسی گفت استاپ، فوراً باید متوقف بشیم.”
• “بازی برای خوشحالیه، نه آسیب.”

چرا این نوع بازی‌ها کمک می‌کنه بچه دیگه هل نده؟

چون به بچه‌ها اجازه میده نیاز طبیعی به تماس، تخلیه‌ی انرژی و جلب توجه رو توی قالبی سالم و پذیرفتنی انجام بده.

وقتی فرزندتون انرژی و احساس بدنش تخلیه بشه و بدونه چطور باید “با بدنش بازی کنه” نه “با بدن هل بده”، رفتارهای هیجانی‌ مثل هل دادن کم میشه.

تصویر
۲ پاسخ

من دخترم هشت سالشه ولی صداش رو برا همه بالا میبره وقتی بش میگم میگه من صدام اینجوریه

سلام میشه ی راهکاری بدی برا دختری که زود عصبانی میشه

سوال های مرتبط

مامان مهراب مامان مهراب ۱ سالگی
ادامه تاپیک قبل فرزند پروری
اونجا میتونید بشینید و بگید تو عصبانی هستی که دوستت وسیله رو ازت گرفته؟تو هم عصبانی هستی که که نتونستی با اون وسیله بازی کنی این در واقع تو همون گام همدلی و انعکاس احساسات
حالا میتونیم ساکت بشیم و گوش کنیم و ببینیم بچه ها چی میگن
سریع قضاوت نکنیم یکی از مهمترین چیزها که به ما کمک می‌کند اینکه سریع قضاوت نکنیم سریع نریم سراغ جملاتی مثل اینکه
تو دوباره دوستت رو زدی
دوباره خواهرت رو اذیت کردی
قضاوت ،سرزنش ،نقد،نصیحت لطفا این کارها رو انجام ندید
لازم نیست ما اونجا نقش قاضی رو به عهده بگیریم
ما میشینیم کنارشون و به حرفاشون گوش میدیم مثلا بگه اون وسیله رو من رو کشید یا اون بگه خیلی من رو میزنه یا خیلی اذیتم میکنه و از هم شکایت کنند
حالا میگیم آها دوتاییتون یه اسباب بازی میخواید این میشه گام بعدی گام حل مسئله
حل مسئله رو خیلی وقت ها میتونیم به خود کودک واگذار کنیم اگر در سنی هست که میتونه راهکار بده
میتونیم هم خودمون راه حل هایی ارائه بدیم
مثلا بگیم دوتایی میخواید با این اسباب بازی یا عروسک بازی کنید چه راه حل هایی به ذهنتون میرسه ؟یکیشون مثلا میگه نوبتی استفاده کنیم
یا راه کارهایی بگن که به درد نمیخوره
مثلا بگیم اون خرگوشه بود که قبلا داستانش رو گفتم بهتون هر دوشون یک وسیله رو میخواستن چیکار کردن بچه ها؟
بعد یادشون میاد که اونا نوبتی بازی کردن یا یکیشون با یه اسباب‌بازی دیگه بازی کرده
این ها کمک میکنه به بچه ها که به مرور حل مسئله رو یاد بگیرن پس دنبال راه حل هلی خیلی ناب هم نباشیم چون ممکنه بچه ها نتونن راه حل های مفیدی بدن
مامان 👶🏻آراد🫀 مامان 👶🏻آراد🫀 ۱۷ ماهگی
چجوری بدون صرف هزینه وسختی حس کافی بودن و دوست داشتنی بودن به بچه هامون بدیم؟

اگه دوس داری بدونی بقیه ش رو بخون!

قسمت اول✨️
(چون گهواره محدودیت داره دوقسمتش میکنم و قسمت بعدی رو فردا میزارم)

ارین لیبا متخصص حوزه فرزند پروری تو ده تا بخش بهمون یاد داده؛

۱-تا میتونین با بچه هاتون حرف بزنین،اون هم به زبان خودشون.
+حرف زدن با بچه هاعلاوه بر تقویت مدارهای عصبی مرتبط با تکلم حس عمیق خواستنی بودن رو تو وجودشون تقویت میکنه.

۲-ارتباط چشمی باعث افزایش دلبستگی ایمن بچه میشه.
+نگاه کردن به چشم بچه مغزش رو تحریک میکنه و تماس چشمی محبت امیز و نگاه پرمهر والدبه بچه پیغام "چه خوبه که هستی" رو میده و با صمیمیت و درگیری عاطفی بیشتر بچه همراهه

۳-گرسنگی پوست ساختار DNA بچه رو تغییر میده!
+چیزی به اسم "بچه بغلی" وجود نداره،و بخشی از غذای روان بچه ها لمس فیزیکیه و مشخص شده که نداشتن تغذیه لمسی کافی با تغییر مولکولی سلول ها همراهه و تماس جسمی فراوان با استرس و تنش کمتری همراهه.
پس حرف بقیه رو بریز دور و تا میتونی بچتو بغل کن!

۴-بچه ها عاشق توجه ن،چون مدار های مغزیشون میطلبه!
+تو ارتباط با بچه ها باید پینگ پونگی عمل کرد.اونها سیگنال هارو میفرستن و منتظر جوابن.هر چی به سیگنال های ارسالی بچه ها توجه بیشتری بشه،ظرف روانی خواستنی بودن و کافی بودنشون بیشتر پر میشه.