نمیدونم چرا هر چی جلو تر میرم سخت تر میشه دخترم میگه فقط منو بغل کن ببر بیرون نصف روزو تو حیاطم تا میام داخل جیغ میزنه میزارمش زمین جیغ میزنه با بدبختی شام و ناهار درست میکنم شوهرمم تا میدم بهش میگه تا ازش خسته میشی میدی به من یکی نیست بهش بگه صبح تا شب نگه میدارم بچرو خسته نمیشم ی لحظه کار دارم میدم بهت اینو میگی
شما در چه حالین با بچه داری

عزیزم اشکالی نداره پسر منم جدیدا اینجوری شده دندونم میخوان در بیارن بی قرار میشن بقلش کن منم هر روز میبرمش بیرون هم اون خوشحال میشه هم خودم یه هوایی به مغزم میرسه
کار خونه همیشه هست درکت میکنم ولی من اولویت بچمه شامم بزار شوهرت اومد بگو بچه رو نگه دار شام درست کنم یا اینکه شام نداریم اصلا کلافه نشو این روزا میگذره دلمون برا این روزاشون‌تنگ میشه

به شوهرتم بگو تا وقتی نیستی شیفت منه تو بیای شیفت من تمامه هرچیم گفت محلش نده بگو بچته بگیرش منم خسته میشم

خب بغلش نکن دوبار بزار گریه کنه خودت عادتش دادی به بغل و بیرون منم یه مدت عصر که میشد دخترم گریه میکرد که نفسش میرفت عادت کرده بود هر روز بره بیرون با ماشین دور بزنیم یه هفته تحمل کردم خونه موندم درست شد

پسر منم همینه بخدا شوهر منم زیاد نگه نمیداره ینی تا غروب که سر کاره بعد اونن باشگاه و فقط شب هست اونم ۵ دقیقه بچرو میگیره بعد دیگه کار نداره بعد از سر کار همش پیام میده دلم برا بچه تنگه چی میکنه 🫤

هیچی منم تا عصر ۸ اینا خودم دست تنها نگه میدارم وقتی به شوهرم میدم همون چند دقیقه اول به گریه میندازه بچه رو منم عصبی میشم که تا الان نزاشتم گریه کنه چرا صداشو درمیاری

فکر کنم بچت بد عادت شده😉😉😉به قول ما اصفهونیا دَدَر دودوری شده

خدا رو شکر که نیست که وگرنه ماهم دعوا داشتیم

خدا لعنت کنه مرد بی درک
هر روز مام دعوا داریم😔😭