۱۴ پاسخ

ماها که سن بالاتر ازدواج کردیمو بچه دار شدیم بخاطر حس استقلال قبلش برامون سخته دوباره بچه بیاریم کسی که سنش کمه قطعا تجربه کنتری از استقلالو داشته

منم 30سالمه 3تا بچه دارم خب تفریحاتم بابچه ها س مثلا عصرها میریم پارک هقته ای یه بار خونه مامان یه بار خونه مادرشوهر آخرهفته ها هم باغ وشهربازی ومابقی روزاهم محوطمون دوچرخه سواری میکنند منم کنارشو باهمسایه ها هم صحبتم باید برنامه ریزی کرد و سعی کنی کم نیاری خدا توانشو بده ایشالا

منم همینطورم هم خودم و همسرم دوست داریم فقط همین یکی رو داشته باشیم

آره واقعا عجیبن
با شاید بچه‌هاشون خیلی خوبن!

منم باهات همفکرم،فکر میکنم اگر یه بار دیگه حامله بشم حتما فسیل میشم

چون هنوز متوجه نیستن چه چیزایی رو دارن از دست میدن با بچه دار شدن جالب اینه خیلی ام اصرار دارن ک کارمون درسته

من ۳۶سالمه و ۱۵سال پیش ازدواج کردیم و بچه اولمه
ماها چون خیلی سال استقلال داشتیم و هر کاری دوست داشتیم‌انجام دادیم و هرجایی خواستیم رفتیم ولی الان دیگه اون شرایط نداریم اذیت میشیم
زن داداشم ۱۶سالشه بچش ۴ماهشه عشق داره میکنه با بجش با ذوق میکه من دیگه تا پسرم ۴سالش نشه جایی نمیرم البته اگه تا اون‌موقع دوباره بچه نداشته باشه

منم همفکرم باهات
بچه داری واقعا مسئولیت بزرگیه

منم حاضر نیستم

منم یاد تفریحات و استقلالی که قبلا داشتم میوفتم که الان دیگه ندارم افسرده میشم ولی به پسرم که نگاه میکنم واقعا دلم میسوزه نمیشه تنها باشه حتما یه خواهر یا برادر میخواد .منم تفریحاتم قطعا تغییر میکنه ،همینجوری که بعد از ازدواج تغییر کرد

دقیقا منم ۳۷ سالمه توش زاییدم
با اینکه آدم صبوری هستم و آروم ولی واقعا بچه داری سخت من ۶ سال با همسرم فقط رفتیم این ور اون ور بازه حس میکنم اصلا کاری نکردم 🫠🫠🫠🫠🫠🫠

من مادر دیدم ۱۹ساله بچه سومشو چندروز پیش زایمان کرده بود😐 وقتی سنشو دیدم کرگ و پرم ریخت

منم همینطور

مگه چند سالته

سوال های مرتبط

مامان دردونه مامان دردونه ۱۷ ماهگی
درباره بازی- ۸
من خیلی دنبال این بودم که هم سن و سال پسرم پیدا کنم تا باهم بازی کنن. ولی تجربه ام نشون داد که این سن برای هم بازی شدن خیلی زوده. مطلبش رو هم خوندم که بچه ها تو این سن بازی نمیکنن. یه پدیده ای هست به اسم بازی موازی. یعنی هر کدوم برای خودشون بازی میکنن.
بچه های کم سن تر ، بچه های بزرگتر و بچه های دقیقا هم سنش رو امتحان کردم.
کلا از دیدن هر نوع بچه ای خوشحاله☺️
بچه های کوچیکتر رو دوست داره نگاه کنه و ناز کنه و دست بزنه. بچه های هم سن خودش خوب میتونن با هم راه برن، بیشتر با هم به به میخورن و دبنال هم راه میفتن و سر اسباب بازی دعواشون میشه😅
بچه های حدود ۲ یا ۳ سال خیلی تجربه جالبی نبوده. چون خیلی تو اون سن بچه ها بچن و همینطور لجباز و خودمحور میشن.
بچه های سن بزرگتر حدود ۴ یا ۵ و ۶ هم با دخترا بهتر کنار میاد.مواظبشن. رعایتشو میکنن. پسرها خیلی ورجه وورجه دارن تو این سن انگار‌ یه جا بند نمیشن که البته طبیعیه.
بچه های بزرگتر که دیگه مدرسه ای شدن هم خیلی دوستش دارن خیلی توب مواظبشن. ولی خوب دیگه پسرم نمیتونه به اون صورت باهاشون بازی کنه.
و اینکه تو این سن باید حتما بازی با نظارت و دخالت بزرگترا باشه. باید اگه دعواشون‌میشه دخالت کرد حتما.
سن پسرم ۱ سال و ۴ ماهه.
و از همون موقعی که میتونست بشینه قرارهای دوستانه براش میذاشتم.
الان چندتا دوست داره که خونمون میان و خونشون میریم. فکر میکنم بیشتر دوس داره که نی نی بیاد خونمون و باهاش تو اتاقش بازی کنه. ولی رفتن به خونه بقیه و اسباب بازی های جدیدم خیلی براش جالبه.
خانه بازی هم بردمش چند بار. از وقتی تونست خوب راه بره. ولی با کسی هم بازی نمیشه. خودش بازی میکنه ولی بودن تو محیط بچه ها رو مسلما خیلی دوست داره.