دیروز اولین نوه بزرگترین برادرم دنیا اومد. رفتم بیمارستان. خیلی ذوق زده بودم ولی در نسبت خودم با این اتقاق باید بگم که خیلی احساسات دوگانه داشتم. از یه طرف میگفتم وای چقدر خوبه آبان بزرگ شده دیگه انقدی (قد اون نی نی تازه دنیا اومده) نیست، از یه طرف هم با وجود همه سختی‌ها دلم برای اون روزا تنگ شد. برای نوزادی آبان.. وقتی هنوز فکش ضعیف بود و دوتا مک میزد به سینه ام دو دقیقه استراحت میکرد...
از دیروز هی میرم عکسای نوزادی آبان رو نگاه میکنم، گاهی اشک جمع میشه تو چشمام.
تو این عکس فک کنم آبان سه روزشه.

زندگیه دیگه خواهر نمیشه متوقفش کرد 😪

مبارکه ولی بنطرم زمان نوزادی خیلیی شیرین تره مخصوصا اون بوی نی نی 🤤

منم خیلی دلم تنگ میشه
میگم چقدر زود گذشت

وای ماشالله چقد نازه مثل عروسک میمونه ❤️❤️❤️🙏🙏

چه عکس قشنگی گرفتن ازتون ای جانم 😍

وایییی منم دلم برانوزادی پسرم خیلی تنگههههه

چقد شبیه همن

واقعا همینطوره،منم خیلی دلم تنگ میشه برای زمانیکه کوچلوتر بود،ولی بقول شما خیلی ام سخت بود دیگه،ادم تو اون زمان بخاطر نگرانی ای که واسه بچه داشت دوست داشت زودتر بگذره بچه جون بگیره