اکثرا بچه هاتواین سن لجبازن اقتضای سنشونه کم کم خوب میشن
بعضی بچه ها لجبازن به قول معرف نکن بدتر کنن
با این بچه ها نباید فعل منفی حرف زد مثلا به جای اینکه بگی صداشو کم کن بابات خوابه بگو پسرم به نظرت صداش زیاد نیست گوشات آسیب میبینه
یا بجای اینکه بکی مثلا این لباسو نپوش بگی به نظرت اون لباس بیشتر بهت نمیاد من از کوچیکی با مازیار همینطوری حرف زدم هیچ وقت صدامو براش نبردم بالا یا دستوری باهاش حرف نزدم شاید بخاطر همینه به حرفم گوش میده
اینجور رفتارارو همه مامانا تجربه کردن
ولی اینکه میگه به من چه ،اصلا این کلمه از کی شنیده ؟شاید یکی بهش اینو گفته ،من معمولا تو اینجور وقتا بهش میگم ما یه خانواده ایم باید مراقب هم باشیم باید حواسمون باشه و یه مثال میزنم
مثلا یادت میاد اونروز یکی داد زد تو از خواب پریدی چقد اذیت شدی چقد اون کار بد بود
یا اینکه میگم این صدا برای گوشم زیاده مامان دارم اذیت میشم بیا با هم کم کنیم ببینیم تا کجا برای گوشمون مناسبه
کلا باید به چالش بکشونیمشون
فکر کنم یکمم ذاتیه سرتق بودن،یا شایدم اشتباه میکنم،چون گاهی راه کار میدم و مامانا میگن ما همه این کارارو کردیم و نشده
اما در مورد پسرم،شاه کلا بچه شنوایی هست،یکبار یه چیزو توضیح بدم همیشه به یادش میمونه و البته برای بقیه هم توضیح میده و یادشون میده. منم تو تربیت جدیت دارم، هر رفتاری که اشتباه بزرگ و همراه با لجبازی باشه،قطعا یه عواقبی براش داشته،که تو یادش مونده، از اول نذاشتم لجباز بشه،با حرف و بازی و قصه توجیحش کردم. خیلی برای تربیت و اموزشش انرژی گذاشتم واقعا،و نتیجه همشو به خوبی میبینم.هر چی بزرگتر میشه چالشهامون کمتر میشه
والا من کار خاصی نمیکنم. تقریبا حرف گوش کنه و ازم حساب میبره
شاید یه دلیلش جدیت من بوده که وقتی چیزی رو گفتم نه کوتاه نیومدم
آنها وقتی میگه چشم که خیلی مهربون بوس و بغل و ناز کشیدن وسط باشه مثل ننش لمسیه پسرم
نمیدونم سوال سختیه
همهبچه ها کمو بیش لجبازی دارن
کمی ذاتی هست کمی از رفتار ما طی زمان رفتار اونها شکل میگیره
مثلا الان میخوای سداروکمکنه بابد حایگزین یه چیز دیگه بهش پیشنهاد بدی بازی چیزی
یا خودت بیشتر برلش وقت بزاری کتاب بخونی کلا
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.