من پسرمو توی بدترین شرایط از هر لحاظ، باردار شدم..خیلی بهم سخت گذشت.دوس دارم بچه دوممو با برنامه ریزی بیارم که زیاد اذیت نشیم.فکر همه جاشو کرده باشم که ب جای عذاب کشیدن لذتشو ببرم .نه اینکه بی گدار ب آب بزنم.ولی حس میکنم با برنامه بخام پیش برم خیلی طول میکشه.انگار کمالگرا شدم.خیلی حساسیت نشون میدم..انقد بهم سخت گذشته که از کوچکترین کم کاستی میترسم..شما بچه دوم رو چطور اقدام کردید

ناراحت نشی ها
ولی بنظرم با وجود اخلاق همسرت قید بچه ی دوم رو بزن

منم شرایط دومی ندارم از طرفیم برکه تنهاست مدام میگه بچه بیار

من دوتا بچم بدون برنامه ریزی و ناخواسته شد اصلا آمادگیش نداشتم و برام سخت بود خیلی وقتا میگم کاش یدونه بچه داشتیم

واقعا روحیه تون قابل ستایشه💪💪💪💪
تو این مورد اصلا قوی نیستم

منم همش میگم اگه به من باشه صد سال دیگه هم نمیارم مگر اینکه ناخواسته بشه با کمال میل قبول میکنم

از من نخواسته شدن هر دوتا الحمدلله سخته بزرگ کردن شون ولی میگذره

وای دقیقا عزیزم بنظر منم تصمیم به آوردن بچه ی دوم خیلی سخت تره. منم همش فکر میکنم شرایط بخوام خیلی اوکی بشه خیلی طول می‌کشه. با خودم میگم یهویی هم باردار بشم بد نیست .

منم مث شما فک میکردم و حساس بودم الان ناخواسته باردار شدم و داره پیش میرهخداروشکر

وای چقد منم افکارم مث شماس. چقد سختع بچه دوممم رو بیاریم با سختیای گذشته