سوال های مرتبط

مامان رضاجون مامان رضاجون ۲ سالگی
.#جیغ_زدن
👇👇👇👇👇👇👇

📣 با کودکی که می خواهد همه چیز را با جیغ و گریه به دست آورد، چگونه رفتار کنیم؟

در برخورد با این رفتار کودک، به هیچ وجه نباید به جیغ‌های او اعتنا کرد.

❌ وقتی یک کودک با جیغ‌زدن یا #پرخاشگری به خواسته‌های خود می‌رسد، می‌آموزد که این رفتار را تکرار کند.
اگر پدر و مادر به جیغ‌‌زدن فرزندان خود توجه کنند، این رفتار را در او تقویت می‌کنند.

✔️ در چنین وضعیتی باید از تکنیک نادیده گرفتن، استفاده کرد. یعنی در کنار او هستیم ولی نه به او نگاه می‌کنیم نه با او حرف می‌زنیم، فقط خودمان را مشغول می کنیم بدون این‌که با او ارتباط برقرار کنیم. این طوری کودک متوجه می شود بدون ارتباط با پدر و مادر، هیچ لذتی برایش وجود نخواهد داشت. اگر این کار را ادامه دهیم رفتار ناپسندش را ترک میکند.

⏪ در کنار نادیده گرفتن، باید به تقویت رفتارهای مثبت کودک هم توجه کنیم، تا میزان پرخاشگری کم شود. باید کاری کنیم که کودک حس کند راه دیگری نیز وجود دارد که می تواند به پدر و مادرش نزدیک شود و با داد و فریاد به هیچ نتیجه‌ای نمی رسد.....
مامان 🍒حلما🍒 مامان 🍒حلما🍒 ۲ سالگی
✅️چه چیزی باعث وابستگی زیاد کودک به مادر میشه؟

1️⃣نیاز به امنیت:
تا حدود 3 سالگی،کودک هنوز مفهوم «بازگشت» رو درک نمیکنه.وقتی مامان میره، ممکنه فکر کنه دیگه برنمیگرده؛ برای همین حضور فیزیکی مادر مهمه
2️⃣دلبستگی ناایمن:کودک مدام دنبال اطمینان گرفتن از حضور مامانشه که باعث چسبندگی زیاد میشه
3️⃣شکل‌گیری عادت رفتاری:
اگر با کوچک‌ترین اشاره کودک، سریع و مداوم واکنش نشون بدیم مخصوصا وقتی نیاز واقعی نداره، به‌مرور یاد میگیره همیشه مامان باید بیاد و کارو انجام بده. این عادت باعث کاهش تحمل و صبر هم میشه
4️⃣اضطراب جدایی:
بیشتر بین 9 ماهگی تا 3 سالگی دیده میشه، ولی اگر درست مدیریت نشه ممکنه تا سن مدرسه ادامه پیدا کنه
5️⃣نرسیدن به مرحله استقلال:
از حدود 5 سالگی به بعد، کودک باید کم‌کم طعم استقلال رو تجربه کنه. اگر محیط اجازه نده اشتباه کنه، انتخاب کنه یا مسئولیتی داشته باشه، در همون حالت وابسته قبلی باقی می‌مونه
6️⃣محروم شدن از تجربه مسئولیت‌های کوچک:
وقتی کودک اجازه نداره کارهایی که از پَسِش برمیاد رو خودش انجام بده، کم‌کم احساس بی‌کفایتی میکنه و به کنترل بیرونی وابسته می‌مونه این یعنی وابستگی
مامان جانا مامان جانا ۱ سالگی
سلام مامانا فک کنم لازمه این چیزا رو همش به خودمون یادآوری کنیم :
صبور باشید،
بچه ها بزرگ میشن و تغییر می کنن!!!!

به یاد داشته باشید که فرزندتان در هر سنی که باشه و هر رفتاری داشته باشد ،فقط برای مدت کوتاهی در این سن خواهد بود.
پس از هر دوره سنی او لذت ببرید.
مطمئن باشید دوره این شلوغ کاری ها ریخت و پاش کردن ها بی نظمی ها تلویزیون نگاه کردن های افراطی تکلیف نوشتن ها لجبازی ها مخالفت کردن ها و و وخواهد گذشت.
ماندگار نیست.
زمان هایی که خسته می شوید یا احساس می کنید نمی توانید فرزندتان را مدیریت کنید و یا فکر می کنید انگار هیچ روش فرزند پروری روی او جواب نمی دهد برای دقایقی
هیچ کاری نکنید
به هیچ چیزی فکر نکنید
زمانی که خیلی از فرزندتان عصبانی هستید  به عمق چشمانش نگاه کنید معصومیت نگاهش آرام تام میکند و به یادتان می آورد که هیچ کار او تعمدی و به قصد آزار شما نیست.
فرزندان ما برای رشد و تکامل به مهربانی صبوری و کودک درون ما احتیاج دارند.
دریغ نکنیم.....