من یه اخلاقی که یاد گرفتم و باعثه آرامشمه میدونید چیه؟!
اینکه به اتفاقایی که میفته سعی میکنم عکس العمل نشون ندم زیاد چون گذرا و موقته
یا مثلا یکی یه حرفی میگه نمیپرسم چرا ؟ چی شده بود؟ کی بود چی بود؟
فقط یه لبخند میزنم و رد میشم
یا کسایی که شاید باعثع اذیتم باشن نه باهاشون بحث میکنم نه محل میدم کلا تو حال خودم سعی میکنم باشم
به کسی بی احترامی نمیکنم اصلا ولی به هیچ عنوان با کسایی که حسه خوبی به کاراشون ندارم صمیمی نمیشم دیگه الان یه مدته وآرامشم خیلییی بیشتره😉

همه چی به یه ورته افرینننننن

منم جدیدا یاد گرفتم به حرفای اطرافیان اهمیت ندم اینجوری خیلی آرامش دارم

اره این عالیه ولی اینکه بتونی نسبت به همه چی بی تفاوت باشی در عین حال احساساتی باشی و با کوچکترین چیزا ذوق کنی سخته
چون دیگه کم کم وقتی مدام احساس خشمت رو سرکوب کنی احساساتت فروکش میکنه
الان روان شناس ها میگن باید به احساساتت احترام بذاری اجازه بدی اونجا خودش رو تخلیه کنه و رو هم جمع نشه چون باعث دردای جدید میشن

من دقیقا همین حالم ولی متاسفانه اطرافیانم خاله زنک هستن و این منو اذیت میکنه چون تو بحثاشون نیستم فکر میکنن خودم رو میگیرم . ولی مهم نیست ی چند وقتیع ارتباطم رو باهشون به حداقل رسوندم . میخوام وقتی که برای این مسائل میزارم بزارم برا تربیت دخترم

دقیقا کلا تو خونه ی ما وضعیت همینه
🤣😁

اگر مثلا خانواده شوهرت بی احترامی کنن جلو جمع بهت عکس العمل شما چیه
نظرتون رو میخواستم بدونم

کاش میشد منم میتونستم یعنی باید بتونم تمرین کنم چون بیشتر دعواها و ناراحتی ما سر بقیه اس اینکه من زود ناراحت میشم و نمیتونم جلوی خودمو بگیرم

کاش منم اینجودی شم

این خیلی خوبه و واقعا خیلی سخته آدم اینجوری باشه

منم اینم ولی یک ذره جواب رد میکنم
مثلا دیروز عمه شوهرم داشت بد همسرم میگفت در موزد یک موضوع
همسرم نبود
منم پشت همسرمو گرفتم
و خوشحالم چون بی هنسرم بی احترامی کرد خواهر برادرای همسرم نشسته بودن حرفای عمه تایید میکردن
منم یک تنه جلوشو وایسادم

من دقیقا بر عکسم
سر کوچیک ترین حرف یا حرکتی کلی حرص میخورم و ناراحت میشم