بخدا خسته شدم دیگه
بین دخترم و پدرش موندم
دخترم سر هرچی جیغ میزنع که باید بهم بدید
شوهرم میگه اصلا بهش اهمیت نده تا لوس نشه
همه چی رو با گریه بدست میاره
منم میگم بچه اینجوری عصبی میشه گریه می‌کنه میرم بغلش میکنم آرومش میکنم
اما فایده ندارع
سر هرچی جیغ میزنع که باید بهم بدید
هیچی نمی‌فهمه
چکار کنم
شما اینجور مواقع چکار میکنید
آخه نیم ساعت یک ساعت گریه می‌کنه جیغ میزنع که باید بهم بدید
برام بخرید

عزیزم مشکل اینه شما همراه نیستید و حرفتون یکی نیست
اگه بچه چیزی که حق داره رو میخواد باید بهش بدید ولی اگه چیزی که نبایدو میخواد بنظرم همسرت درست میگه باید خیلی قاطع بگی این چیز مناسبت نیست چون یاد میگیره تا یجا کم میاره شروع کنه جیغ و داد

خب عزیزم تو اشتباه میکنی
حرف پدرو مادر باید یکی باشه

اگ گفت نه چیزیو نده باید بگی بابا هرچی میگه همونه

عزیزم همه بچه ها تو این سن اینجورین .. برو پیشش بشین بگو مامانی هروقت دوست داشتی بیا بغلم بزور بغلش نکن اینجوری میفهمه موقع عصبانیت هم نقطه امنش شمایی.. اگه میتونی حواسشو پرت که بعضی وقتا واقعا قبول نمیکنن .. پسرم منم همینه منم پیشش میشینم بغل هم نمیاد رو زمین دراز میکشه و گریه .. میگم مامان من میفهمم الان عصبانی هستی ولی اگه دوست داشتی بیا بغلم

وقتی گریه میکنه آرومش بکن اما به خواسته اش عمل نکن اینجوری عادت میکنه دفعه بعد بیشتر گریه میکنه چون میدونه بالاخره با گریه به خواسته اش میرسه.
یوقتا رادین نیم ساعت یکسره گریه میکنه من روانی میشم. مثلا ظهر میگه بریم تو حیاط ولی من نمیبرمش. هروقت بهش بی محلی میکنم و اصلا توجهی بهش نمیکنم بیشتر گریه میکنه و در طول روز بهانه های مختلف میگیره
اما اگه بغلش کنم یا سعی کنم آرومش کنم و باهاش بازی کنم بهانه گیری هاشم کمتر میشه. الان دیگه فهمیده خودشو بکشه من ظهر نمیبرمش بیرون. خودش که نمیفهمه لپ هاش قرمز میشه لب هاش خشک میشه گرما زده میشه حالیش نیست. دو سه بار واسه اینکه گریه نکنه بردمش بیرون هم خودم حالم بد شد هم اون. دیگه محلش نذاشتم منظورم اینه که به خواسته اش عمل نکردم اما سعی کردم با چیزهای دیگه اینقدر سرشو گرم کنم تا بهانه ی بیرون رفتن وسط ظهر نگیره. بعد هم هرروز عصر میریم بیرون
تو این سن شروع لجبازی هست و منم منم کردن و این چیزا. اگه به خواسته های بی موردشون پاسخ بدیم قطعا لجبازتر میشن و لوس و پرتوقع میشن. بچه هیچوقت از محبت لوس نمیشه اما با برآورده کردن خواسته های بی مورد لوس میشه

تو این سن عادیه این رفتار
باید گول بزنی یادش بره یا باهاش حرف بزنی نمیشه بی اهمیت باشی

اما پسر من وقتی میبرمش بیرون مثلا میره سمت مغازه اسباب بازی اما یدونه هرچی ک باشه واسش میخرم و اونم ذوق میکنه دیگ سمت دومی نمیره. یا خوراکی میبینه یدونه برمیداره و خودش از مغازه میره بیرون یاد گرفته یدونه باید برداره،و اینکه ماهی یبار شوهرم میبرش اندازه ۵۰۰ تومن اینا کلی خوراکی واسش میخره اما اهل خوردنش نیس اونم محض اینکه میگه دوس ندارم بچه چشم گشنه باشه ،بعد ب باباش میگه مَسی علی(مرسی)

بنظرم حرف شوهرت درسته چون بچه فامیل ما اینجوریه و به شدت جز بچه های منفور خانوادس، انقد همه چی بهش دادن پرو شده همش با گریه وسیله حتی پستونک بچه های مارو میگیره شیشه های بقیه رو میکنه دهنش و مادرش چیزی نمیگه من اینسری وقتی پستونک بچمو خورد جلو چشم همه انداختمش اشغالی و یکی جدید گرفتم پیک همون لحظه اورد ،دوباره اومد بگیره اونو مامانش گف یه لحظه بده نمیخوره گفتم نه اصلا و بچه ۱ ساعت گریه کرد گفتم ب جهنم بچه من مهمتره از دهن گشادی های بچه تو، الانم همینجوریه ۱ساعت گریه میکنه و مامانش پروش کرده و باباش میزنتش ،بنظرم بهش نده تا پرو نشه ک دیگه نمیتونی کنترلش کنی

برای خرید هم میریم سوپرمارکت بهش میگم فقط اجازه داری ی چیز برداری اگر بیشتر برداری موقع کارت دادن میدیم به خانم .. و همینکارو میکنم حتی اگر گریه کنه بغلش میکنم میارمش

اره پسر منم اینطوریه بهش توجه نمیکنیم

ارادم همبنه گریه میکنه کلافم کرده گاهی تنبیه مبکنم گاهی گریه موندم والا بزاری۳ساعت گریه میکنه

من از اول عادتش ندادم
بیرون ببرم خودم میزارم دستش حساب میکنم اونم قانع هست

داره اینجور بار میاد
شوهرت هم داره لج ب لجش می‌ذاره ک بدتر بشه