مامانا پسرم جز بغل خودم و باباشو داییش پیش هیچکی نمیمونه وقتی عموهاش بغل میکنن تا صورتشون میبنه شروع میکنه به گریه مادرشوهرم هی میگه این از آدم فراری و از خونه در نمیاریش اینجوری شده همش با بچه برار شوهرم که با آیهان همسن مقایسه میکنه چیکار کنم به نظرتون حرف م شوهرم درسته بزرگ‌هم بشه همینطوری و از آدما فراری؟

نرو حونه اش یه مدت نری متوجه میشن برای چی نمیری

دقیقا پسرمن خانواده شوهرم منم همین حرفارو میگن من اهمیتی نمی‌دم

مادر جاری منم میگه وای اینقدر بچت تو خونه مونده گریه می‌کنه آدم دیدنی
در حالیکه این کار طبیعی هستش معلومه وقتی یکیو ندیده حس غریبی بهش دست میده

دختر منم همینه مردا رو ببینه بدتر میکنه باز با خانما بهتره

دختر منم اینجوری مخصوصن از مردا
ربطی نداره

ااااای واااای از دست این حرفا نو چرا گوش میدی توجه نکن بگو غریبی میکنه بچه است مگه همی بچه ها مثه هم هستن

پسر منم همینطوریه🫠