چند روزه پسزم گاهب واسه تعویض لباس ادیت میکنه
حس میکنم لج میکنه
لباسشو مبخوام دربیارم گریهه که نکن یا میخوام بپوشم گریهههههه
به زور تنش میکنم سعی میکنه دربیاره با عصبانیت
اگ ازس بپرسم و راضیش کنم و خوشحال باشه و ...اذیت نمیکنه
ولی اگ به زور بگیرم لباس عوض کنم اشک میریزه که چرا من نخواستم تو کردی
با مبخوایم وارد خونه مامانم بشیم تو نمیاد میگه بریم تو کوچه راه بربم
یا تو خیابون میگه هر وری خودم دلم میخواد برم
دستشو که میگیرم زوور میزنه خلاف جهتی ک من میرم بره
نصف راه دستشو میده میاد نصف راه اذیت میکنه
وقتی مامانم هست بدتره خودم و خودش که میریم بیرون میدونه گوش نمیدم از اول کنارم راه میاد حرف نمیزنه
سوال من اینه؟
تا کی این مدل لج بازی ها ادامه داره
خودم روان شناسم تو کتاب میخونم تو واقعیت قفل میکنم😀
میدونم سن خود محوریش شروع شده و خودش رو مرکز کل دنیا میبینه
میدونم الان استقلال طلبی داره و تا ۳ و نیم سالگی لج بازی شدید و اگ باهدش مدارا نشه تو همین اخلاق تثبیت میشه ...
ولی خب از لحاظ تجربی:تا کی ادامه داره؟
راهی واس کم تر کردنش هست جز روش مامانم؟(مامانم صبوری مبکنه و به حرفش گوش میده تا خودش راضی شه یا با یه چیز جالب حواسشو پرت میکنه)

مشکل منم هست🫠

الان شاید دوست داره مستقل کاراشو خودش بکنه مثل لباس پوشیدن

شماکه رواتشناسی گلم. شما به ما راهنمایی بده عزیزم. راه حلش رو ننوشتن؟ ولی به نظرم مامانتون کار عالی میکنن

سوال منم هست در کلافه ترین حالت ممکنم چند بار از دستم کتک خورد میدونم کار درستی نیست