تنهام تو یه شهر غریب هیچ کسی رو ندارم از خانوادم و فامیل هام دورم دخترم به خانوادم خیلی وابستس همش بهونه گیری می‌کنه مامانم زنگ میزنه گریه می‌کنه بخاطر دخترم خودمم خیلی دلم براش میسوزه همش شلوغی رو دوست داره اینجا تنهاست کاشکی میمردم تنهایی دخترم رو نمی‌دیدم😔

کاش منم برم توی روستا تنها زندگی کنم فقط خانواده شوهرم دست تز سر زندگی من بردارن

اسباب کشی کن برو پیش خانوادت

ماهم همینطوریم عزیزم درکت میکنم خیلی سخته ماهم هیچکس اینجا نداریم تنها هستیم

شغل همسرت چیه عزیزم
منم تا یکسالگی آیین مرز زندگی میکردم و هیچ کس رو نداشتیم جز یکی از همکارای شوهرم
شبانه روز دعاشون میکردم و میکنم

چرا دور شدی؟ آشنایی کسی نیست بری پیششون؟
من کلا مهاجرت کردم و دور شدم دخترمم بیقرار بود اوایل الان دیگه بیرون میریم یا تی وی میبینیم و باهاش بازی میکنم دیگه عادت کرده
اونم بمرور خوب میشه

عزیزم دقیقامنم مثل توام اینجا تک وتنهام

فامیل های شوهرت نیستن ؟ منم از مامانم اینا دورم دخترم خیلییی دوستشون داره، اما دیگه چه کنیم باید بسازیم با این شرایط.
بیرون ببرش تو کوچه اگه بچه هست ببرش یکم دلش وا بشه خونه آشنایی کسی اگر داری برو