بچه های شماهم بیرون میرن دهن سرویس میکنن ...داداش و مامانم کلا بیرونین دوست ندارن خونه باشن من اصلا اینجورنیستم یعنی یه ماهم بیرون نرم برام مهم نیست ...انروز خواستن برن پارک بشینن چیزی بخورن به زور مارم بردن بچه من که دهن داداشموسرویس کرد نذاشت بشینه اصلا رفت تابسواری اومدنی ام باجیغ وگریه اومد ..میرفت دوجرخه بقیه رومیگرفت وسط بهزی بزرگترها توم وبرمیداشت باگریه جیغ اومد منم کاا اعصابم نمیکشه جیع وگریه ...ازاونور رفت سرسره نیم ساعت بازی کردبازنمیومد با گریه اومد نه تنها خوش نگذشت کلا باگریه اومد خونه ...بهشون میگم من افسرده من گوشه گیر اصلابرام مهم نیست بچه ام بیرون ونبینه اصلا اهمیتی نداره خوته باشه بهتره که هرروز بره باجیغو گریه بیاد خونه

بچه منم همینه ک میگی ولی هرروز میبرم دم در خودمون بااینکه رو خیابون هستیم و خیلییییی خطرناکه خودم هلاک میشم اماااا هرروز میبرمش ک انرژیش تخلیه بشه مادر شدن یعنی اینکه اذیت بشیم تا به بچه ها خوش بگذره منم گاخی کم میارم خسته ترینم شبا اما چکنم ک بچه لازم داره

عزیزم چون اصلا نمیبری همچنین واکنشی نشون داده اگه زود زود ببری چشمش عادت میکنه براش عادت میکنه و هم راحت تر از بیرون دل میکنه

وای پسرمنم بیرون رفتنی اصلا نمیشه کنترلش کرد خیلیم میبرم بیرون ها ولی بیرون اصلا به حرفم گوش نمیده مدام دستشو از دستم میکشه یهو میپره وسط خیابون یا گریه میکنه الا وبلا باید ازاین کوچه بریم

بچه ها باهم فرق میکنن بعضی بچه ها خونه قابل کنترلن بعصی بچه ها بیرون بهترن
من از 6ماهگی پسرم عادتش دادم ب روزی یکی دوساعت بیرون ک هم خودم هوایی بخورم هم اون ،،بایدم هرروز بره وقتی میره انرژیش تخلیه میش حالا یا میریم خرید و دور دور یا پارک یا خانه بازی