دوستان یه مشورت
یه دختر چهارسال ودوماهه دارم یه پسر یه سال ونه ماهه وسومی رو حامله ام
خلاصه توشهری هستم که ازخانواده ی خودم وشوهرم دوریم
شوهرمم کارش آزاده وصبح میره شب میاد الانم که دارم این تایپینگ رو میذارم هنوز نیومده خلاصه که خییییلی دوس دارم برم سرکار وقبل باردار بشم برا آزمون وکالت داشتم مصمم خودمو آماده میکردم وتاحدودی راضی بودم وپایه ام قویه خداروشکر اما خب حامله که شدم این ویار لعنتی وتهوع وکم خونی و... اذیت بچه ها و... خلاصه ازبرنامه ام عقب افتادم کمی بااین حال کند دارم پیش میرم
امشبی داشتم فکر میکردم پیش خودم که اگه برم سرکار این طفلای من بایدچیکار کنن
اصلا با مهد موافق نیستم با هیچ کس دیگه هم همینطور مثل پرستار اینا
خلاصه میگم چندسال دیگه اصلا آزمون بدم اینکه بچه سومم پیش دبستانی رفت و... اون به بودن من تواین شهر غریب مخصوصا خیییلی نیاز دارن مخصوصا تو این سن مهم وحساس
درصورتی که همه چشم انتظار خبری قبولیمن
مخصوصا مامان وبابام
حالا حیرونم چه کنم
شما جای من بودین چیکار میکردین؟؟؟

بچه هام الویت قرار میدادم چون اگه خدایی نکرده بلایی سریکی از بچه ها بیاد همه تقصیرا از دوطرف گردن شمارو میگیره
بعدهم بچه ها کوچیکن فعلا ب مادر احتیاج دارن ان شاالله بزرگتر شدن ادامه بدین

خودتو فدا کنی اشتباهه
آزمون بده قبول بشو برو سرکار. مگه قراره تموم روز سرکار باشی؟اونجوری میشی آدم افسرده چندسال دیگه
بچه ها ب مادر مستقل و شجاع و شاد نیاز دارن

سلام عزیزم
باتوجه ب اینکه تو شهر غریبی و هیچ کمکی نداری
ب نظرم فعلا بهترین راه نگهداری و تربیت درست بچهاس...تاوقتی ک بچه اول یکم بزرگتر بشه بتونه از پس بقیه بچها بربیاد ومدتی برات نگهداری کنه ...

قطعا بچه ها. عزیزم ول کردنشون تو این سن اسیبی میزنه که هرچی الان در بیاری اینده باید بدی برای مشاور و روان شناس

والا من به فکر بچه ها و آرامش خودم بودم بالاخره باردار هستین درسته اگه بچه نداشتین و اولین بارداری بود نظر خود من یکی واسه آزمون هم خودمو اماده میکردم ولی الان با توجه به کوچولوهایی که دارین به اندازه ی کافی تحرک دارین و خسته میشین پس من خودم یکی رسیدگی به خودم و بچه هام تو الویت بود واسم

بنظرم کار درست همینه که بچها بزرگ شدن بری دنبال علاقت....
منم با مهد و اینجور چیزا اصلا موافق نیستم
بنظرم مادر خودمم باشه دو تربیتی میشه بچه
الان مهم ترین کارت مادریِ

بنظرم ک نرو سرکار
چون میگی دست تنهایی و از خانوادها دوری
خب چجوری میخوای بگذرونی زندگی رو
من خودم شاغل بودم از بعد عید نرفتم دیگه با اینکه کلی اصرار داشتن بمون ولی استعفا دادم واقعا از زندگی هیچی نمیفهمیدم همش بدو بدو
5 صب میرفتم 4 غروب میومدم خونه
وقتی میرسیدم خسته داغون باید خونه رو جم و جور میکردمو غذا درس میکردم ساعت نه و نیم ده هم خواب بودیم
اوووف اصلا دوس نداشتم
حالا من بچه ندارم، با بچه ک خیلی سخته واقعا

جای تو باشم بچه ها مهم تره عزیزم بشین خونه بهتره

الان خدا نی‌نی داده بهت همینو نگه دار و شکر کن
شغل هم فرار نکرده که آینده میری دوباره
اون طفل معصوم ها گناه دارن تو شهر غریب هیچکس و جز شما ندارن
الانم زمونه ای نیست که ادم بتونه به هرکسی اعتماد کنه و بچه رو بزاره پیشش
خطرناکه
هرکسی هم پرسید بگو راستش فعلا منصرف شدم دیدم بچهام بهم بیشتر نیاز دارن من به اون شغل خیلی نیاز ندارم

عزیزم من پسرم ۴سالشه یکیم باردارم میخام برای ارشد بخونم اونم ازمونشو سه سال دیگه میدم شما بادوتا بچه چه تایمهایی میخوندی درس؟ممنون میشم راهنماییم کنی

نمیشه همه چیزو باهم داشت،من یدونه چهار سال و نیمه دارم،کارمم جوری بود که دوتا روز کامل میرفتم و پنج روز کامل با بچم بودم،خیلی سخت بود بچه ی زیر سه سال رو مراقبت کردن،بعد از سه سالگی هم که باید برن مهد،بعد تو سه تا بچه رو نه بدی مهد نه بدی پرستار پس کی نگهش داره؟همون خانواده آدمم یه بچه رو هنر کنن مدیریت کنن،همین دختر بزرگت رفت کلاس اول کی بهش برسه؟اصلا نگهداری از بچه و سرکار رفتن متفاوت از ذهنیت ماس

اگه میخوای بری سرکار تنها گزینت مهده بجای اینکه بچه هارو سر خود تو خونه ول کنی..مهد واقعا آموزندست ولی من از چندتا روانشناس کودک پرسیدم گفتن ۳ سال اول زندگی بچه باید پیش مادرش باشه مدام تا اضطراب نگیره بعد کامل میتونه جداشه و مستقل باشه...اتفاقا منم الان دارم سرکار میرم و کلا مادرایی که شاغلن رو بیشتر میپسندم تا اونایی که تمام عمرشون رو صرف بچه بزرگ کردن میکنن..جات بودم مهدو انتخاب میکردم ولی با تحقیق زیاد

بنظرم برا خودت وبچه ها وزندگیت برنامه بچین خیلیا باردارن و موفقن شما بچه تو شکمته نمیگی نیاز ب مراقبت داره فرض کن نیس ب آزمونت فک کن زیر،نظر ماما قرص ضدویار بهت معرفی،کنه همیشه ک ویار نمیمونه موفق باشی

سلام من بچه ندارم ولی خالم با سه تا بچه میره سرکار و واقعا براش سخته وقتی از سرکار میاد خونه خیلی خیلی خسته میشه واز رسیدگی به بچه هاش کم نمیزاره ولی به نظرم خودش داره اب میشه ،و همیشه میگه کاش سرکار نمیرفتم وحداقل وقت ازادم برای خودم بود،شوهرشم همکاری نمیکنه کلا کم پیش میاد شوهرهمکاری کنه درضمن برای بچه هاش پرستار گرفته و یکی از فامیلامون میره پیششون چون خیلی حساسه،
همیشه میگه پول درمیارم اما ارزش نداره وشوهرش عادت کرده که ایشون بره سرکار و هروقت میگه نرم‌،شوهره میگه باید بری
شما با این حساب تقریبا شرایطت مثل خاله من هست دیگه بقیش باخودتون ......

من هم رشته ام باهات ولی بخاطر شرایط زندگیم قید کارو زدم کلا دقیقا غریب هم هستم از بیکاری داشتم دیوونه میشدم ، درحال حاضرهم مثل شما درگیر تهوع و..... ام

یکی از دوستام ی بچه داشت بعد زایمان ازمون داد و قبول شد الان دوسه سالشه بچه ش به کاراموزیش نمیتونه برسه و حالا کاراموزی ک مهم نیس زیاد ولی خب کار نمیتونه بکنه اونم مشکل شماروداره بچه ش نمیتونه جایی بزاره شوهرشم دیر میاد
مگه اینکه قبول شی کاراموزیتو بری پروانه تو تودیع کنی بعد ی مدت بری دوباره ازاد کنی مشغول به کار بشی...
ولی اوضاع کار داغونه جوری که خصوصا وکلای خانم با ۴_۵ تومن پرونده میگیرن

دعا کن حامله بشم خستم خیلیییییییییییییی

عزیزم آزمون بده قبول بشی بعد برا شروع به کار میتونی چند سال دیگه حرفه ای شروع به کار کنی ولی رهاش نکن

ماشاءالله ۲۸ سالته ۳ تا داری خدا حفظش کنه میگم اجی پریودم نامنظمه یا منظمه