چی میشه بعضی از بچه ها اینقدر اجتماعی میشن من پسرمو خیلی بیرون میبرم به محيط بیرون و آدما عادت کنه ولی بازم خجالتیه خونه مادرشوهرم مهمونی داشتین دیشب پسرم مهمونا رو که دید خشکش زده بود تکون نمیخورد حالا از اون ور پسر جاریم میره طرف غریبه ها باهاشون ارتباط میگیره با بچه ها راحت بازی میکنه حالا پسرم دوسال همش میریم خونه پدربزرگش هنوز با عموش خوب نیست میدونم میگین اخلاق ها با هم فرق میکنه ولی اصلا دوست ندارم اینجوری خجالتی بار بیاد حداقل میانه باشه نه پرو نه خجالتی

دخترمنم اینجوریه همش گریه میکنه به من میچسبه پیش کسی نمیره ازبچه هامیترسه بازی نمیکنه اصن دیوونه شدم بخدامدام چسبیده به من وگریه میکنه فقط

خیلی هم خوب نیس پسر من مثل پسر جاریتونه باهمه گرمه هم رو بغل میکنه دوست میشه بازی میکنه جنب جوشش زیاده من دوست ندارم زیادی باشه مثلا یه موردش اینکه الان فصل ویروس هست میترسم از کسی بگیره یا با کسی این قدر صمیمی بشه که این بچه رو ببرن یا خیلی دلیره از هیچی نمیترسه میترسم بهش آسیب برسه مدام باید چشمم بهش باشه

پارک میبرمش جایی که بچه هاباشن میبرمش که بره توجمعشون بازی کنه باهاشون ولی اصن تاثیرنداره بغل کسی ازخانواده هم نمیره مثلادایی عموزنمومیترسه گریه میکنه

من سه تابچه دارم اخلاق هر کدوم یه طوریه از همون اولش یکی با مردا خوب.یکی با زنا یکی هیچکدوم .یکیش بیرون خجالتی یکیش اجتماعی حساس نباش

من واقعا به شخصیت و کاراکتر اعتقاد دارم چون از بدو تولد خودش و نشون میده اما اینکه کدوم رفتار رو تقویت کنیم هم دست ما پدر و مادره. به نظرم یکم هم بسپار به زمان و اینکه ببرش پارک بقیه بچه ها رو ببینه خانه بازی بیشتر با همسن و سالاش تعامل داشته باشه