خانمایی که توی غریبی هستین چیکار میکنین که بچتون بهونه گیری نکنه ؟

واقعا سخته بچه ام دوست داره دورش شلوغ باشه ولی کسی نیست شوهرمم همش سرکاره همش میگم کاشکی برگردم شهرخودمون مردم اینجا خیلی بی وفان کاشکی لااقل دروهمسایه بچه همسن خودش میداشتن بااونابازی میکرد

والا من نزدیکم پره از آشناس از مادرگرفته تا فامیل شوهر ولی خیلی وقتا تو خونه هستم چون به نظرم خونه خود آدم خیلی راحتر از جای دیگه س حتی خونه مادر

عزیزم منم تو شهر غریب بودم خوب بود همه خانواده هامون دورم هستن کاری که نمیکنن همش از دور نظر میدن

هیچی مجبوریم ی جوری سرگرمش کنیم بعضی وقتا میبرمش پارک باباش می‌بره بیرون البته خیلی کم پیش میاد ولی در کل بیشتر وقتا خونه ایم خیلی سخته

والا ماتوشهرخودمونیم انگارتوغریبی هستیم هیچ جا نمیریم حتی مغازه

روزی یه بار میبرمش بیرون.
چندتا دوست پیدا کردم مثه خودمن.
خانه بازی میبرم
مسجد میبرم
پاساز میبرم.
پارک و پیاده روی میبرم.
هر روزی یه جایی.
بهتره ببریش کلاس اای مادر و کودک.

هیچی خاهر یکسر خونه شوهرمم صب تا شب سرکار
میبرمش نهایتا تو کوچه با ماشینش دورش میدم

الان بعد ۴ ماه اومدم ی سر پیش خانوادم بچم عشق‌میکنه دورش شلوغه
ولی تو کرمان یکسر نق نق بهوونه گیری خسته میشخ حوصلش سرمیره غر میزنه همش

هیچی تحمل
و بازی باهاش

هیچی خونه خونه خونه جایی نیس ک بریم روزای تعطیل هم ک نداریم همه اش سر کار ....سه ماه بیشتره خونه مامانم نرفتم

هیچی همش‌خونه،عصرا ی ساعت میبرمش تو‌حیاط یا کوچه میچرخونم میارمش خونه باز😢