خانوما من شوهرم ماموریته و من از ماه دوم بارداری کلا خونه مامانمم. سه هفته اینحام و یه هفته ای ک شوهرم مرخصی داره میرم خونم،و مثلا با شوهرم میریم یه سر میزنیم خونه پدرشوهرم اینا... امروز یهو اومد تو ذهنم ک کلا احوالی ازم نمیگیرن.یبارم زنگ نمیزنن بگن خوبی زنده ای چیزی نیمخوای بلاخره شوهرت نیست و... اصلا یهو... ولی وقتایی میریم خونشون همش میگن بچمون بدنیا بیاد و ازین حرفا...یا خواهرشوهرم همش میگه بدنیاش بیاری همش فلان کنیم و علان کنیم... الان یهو چقدر دلم برای خودم و تو دلیم گرفت... این روزایی ک لازم داریم کسی کنارمون باشه نیست...کاش اینایی الان نیستن بعدشم نیان سراغم.😔شاید حرفام غیرمنطقی باشه بخاطر هورمونامه دلم خواسن فقط حرف بزنم سبک شم

خانواده شوهر همش همینن فقط حرف میزنن هیچ عملی ندارن . زبونشون همش درازه .موقعیت هایی که باید باشن ناپدید میشن خبری ازشون نیست ولی همیشه بد موقع سروکله شون پیدا میشه. معلوم نیست چه حکمتیه اینجور آدما

منم همینطورم اوایل ناراحت میشدم اینکه زنگ نمیزنن بهم ولی الان برام مهم نیست اونا نمیان منم کم میرم خونشون

من ازمرداددلم هوس انارکرده بودپیش خانوادم گفتم بعدگفتم پدرمادرشوهرموانتحان کنم گفتم خیلی هوس کردم دارم لحظه شماری میکنم بیادک بگیرم وواقعاراستم گفتم حتی چندبارم خواب دیدم،اصلاچیزی نگفتن وبروخودشونم نیاوردن حتی اولای اومدن انارک ۱هفته ب پاییزبودتوبازارنبودمامانم بنده حدا پیداکرده بود۲،۳بارخریدبعدشم شوهرم،امااوناانگارن انگار

هم فکریم ولی برام مهم نیس شوهرمو مامانم برام کافیه

به درک

خیالت راحت خانواده شوهر منم همینطوری بودن بچمم ک ب دنیا اومد همش حرف بود انگار ن انگار

توقع نداشته باش
منم خانوادم ازم دوره پیش مادر شوهرم اینا زندگی میکنم از وقتی باردار شدم نمیدونم چرا مادر شوهرم قهر کرده رفته چند ماهه خونه نمیاد شانس منه😑
حالا این وسط کلا تنها شدم مثلا امیدم به خانواده همسرم بود که اونم اینطوری شد.🙁.

بچموووووووووون😑😑😑😑😑😑😑از بچشون ایندفعه بریز کف دستت ببر دستشون بگو اینم بچتون..والا

حالا برا من هی گیر میدن شوهرت نیس بیا اینجا من اعصابم نمکشه کلا ما زنا تکلیفمون ناملومه..خوشبحالت راحتی😂

هعیی مگه خانواده شوهرم آدمن

من شوهرم یه هفته رفت کربلا، با اینکه تو یه منطقه ایم نه سرزدن نه گفتن چیزی لازم داری
فقط خانوادم سراغمو میگرفتن با اینکه یکم دورترن

دقیقا عین من خواهرشوهرا هم سر بچه اول هم دوم سراغ نمی‌گیرن بچه اولم ک بدنیا اومد چنان مسخره بازی در میاوردن هر روز ازم عکس میخواستن هر روز میگفتن تصویری زنگ میزنیم بذار گوشی و جلو نوزاد ما ببنیمیش سر اینم همینجوری هستن حالم و حتی با پیام دادن نمی‌پرسن بهشون از الان گفتم این بچم بدنیا بیاد کلا میرم پیش خانواده خودم میمونم نمیام خونه خودم

طبیعیه منم وضعیتم مثل توعه حتی الان ، کسی هم حالی نمیگیره ازمون 😁

حق با توعه

واقعا عزیزم درک میکنم چی میگی
واقعا آدم تو سختی هاش یه همدم یه آشنا میخواد بعد فردا هم بچمون بچمون میکنن دیگه نمیگن واسه همین بچه ما چیکار کردیم

چه قد منی🙃 ده ساله عروسشونم یکبارم احوالی ازم نگرفتن ،شوهرم کارش شیفتی شده بود پارسال از شانسم مادرم نبود شهرستان زندگی میکرد من تنها میموندم اینا نمیگعتن مردی زنده ای چیزی نمیخوای..... الانم باردارم هیچکی حالی نمیپرسه هفته ای ی شب شام میریم میایم حتی ببینم دارم میمرمم فرداش زنگ نمیزنن بهتر شدی

درواقع همه دلخوری های ما این نشات میگیره که
بلد نیستیم خاسته هامون رو بصورت واضح و بدون هیچ ری اکشنی بیان کنیم
اینطور بگم که توی اون موقعیت بهتره بگی اره منم دیروز خیلی به یادتون بودم دیدم شما که زنگ نمیزنین بهم ،به دلم اومد بهتون زنگ بزنم. حالتون رو بپرسم از خودمو تودایم برات بگم

بهت نمیگن بیا اینجا بمون؟

اصلا هم به خاطر هورمون هات نیست و وظیفه دارن که کنارتون باشن

خب خیالشون راحته که خونه مامانتی

واسه منم همینجوریه گلم ناراحت نکن خودتو

عزیزم توهم بگو ایشالا کسایی که الان کنارم هستن همون موقع هم میتونن بیان دیدنش