بچه ها من ساعت ۱۱بیدار شدم کم کم آماده شدم و تخم مرغ گذاشتم آبپز شه بهار بیدار شد کاراشو انجام دادم و لباس تنش کردم(در این حین بارانم هی میگفت بجای اسباب بازیها حرف بزن)بردم بهداشت واسه واکسن،از اونور ساعت۱برگشتم دیدم هنوز صبونه نخوردن😐تخم مرغها رو پوست کندم برنج گذاشتم خیس بخوره ،نون آب کردم و به باران تخم مرغ دادم خودمم یه چای سرد با کلوچه خوردم ،بعد برنجو پختم ،ناهارو آوردم شوهرمم وقت نداشت چیزی نخورد و رفت ،سفره رو جمع کردم آشپزخونه رو جمع کردم گفتم یکم باسنمو رو زمین بذارم که بهار گریه کرد بغلش کردم و چرخوندم ،بارانم دنبالم.... بعد که بهار رو زمین گذاشتم باران اسباب بازیاشو آورد که بیا بازی ... نیم ساعت باهاش بازی کردم گفتم دیگه بسه ،اونم ناراحت شد و گریه کرد می‌گفت باید باهاش بازی کنم ،یعنی نیم ساعته کوفتی واسه خودم نیستم ،ایا من مقصرم ؟؟؟؟همیشه در طول روز حتی شده نیم ساعت یا بیشتر باهاش بازی میکنم , گاهی هم متفرقه ست هر بار پنج دقیقه ده دقیقه تا یه ساعت دو ساعت بعد که باز بگه بیا بازی ،واقعا عذاب وجدان میگیرم اما می بینم واسه خودمم نمیتونم وقت بذارم اصلا ،شما که دوتا بچه دارید چه میکنید؟قبل از بهار خیلی باهاش وقت میگذروندم اما حالا اصلا نه نمیتونم درست حسابی واسه بهار وقت بذارم نه باران،بیچاره باران هم خیلی درک میکنه و هر بار که بهش میگم کار دارم صبر می‌کنه ،نمیدونم چیکار کنم😢

میدونم منم دو تا دارم پشت سر هم سخته ولی همسایمون میگفت الان خوبه بزرگ بشن نوجوون بشن مشکلات خودشو داره سختی خودشو داره حتی شاید بیشتر

من پسرم میبرم مشاوره .مشاوره گفت باهاش خیلی وقت بذار زمانیم که خودت کارداری روی ساعت عقربهارو نشونش بده بگو تا این عقربه بره اینجا من کارمو انجام بدم بعد میام بازی،گفت دقیقا همون ساعت بیا که بهت اعتماد کنه.هم صبر کردن بهت یاد میدی هم اعتمادش بهت جلب میشه هم میفهمه که از سر بازش نمیکنی

منم تمروز کلی گریه کردم بخاطر دخترم

متاسفانه منم همینم 🥲🥲🥲

عزیزم من با وجود دوقلوهام و تو شهرم خودمم ولی بشدت بشدت دست تنهام و یه لحظه واسه خودم نمیتونم دراز بکشم . شوهرم که کمک نمیکنه وقتی ام به مادرش میگم بیاد کمکم میگه تو خونه شما دلم میگیره 🧐🧐🧐🧐
خدا مادرم رو حفظ کنه که همیشه کمک حالمه .مادرمم خودش پاهاش خیلی درد میکنه و پرستاری مادرپیرش رو میکنه ..... راهم با مامانم دوره. ولی چه کنم که دیگه مسئولیت بچه ها با خودمه. باتمام سختی ها دوست دارم تو همین سن شیرینن و جذاب کاشکی همیشه تو این سن بمونن

چقدر حرفاتو با پوست و استخونم درک کردم منم شهر غریبم هیچکیو ندارم اینجا امروز خیلی گریه کردم چون اصلا نمیتونم به ماکان برسم وای همش با خودم میگم چه اشتباهی کردم منی که تا صبح بیدار میشدم دوش میگرفتم الان دیگه خبری از این چیزا نیس نمیتونم یه صبحونه بخورم حتی الان باید منتظر بشینم تا شوهرم ظهر بیاد بعد برم دوش بگیرم خلاصه متنفرم از این زندگی تخمی