بچه ها کیا مثل من توبچه داری سختی کشیدن شمام مثل منین.بچه هاموخیلی دوسدارم اما خیلی منو اذیت کردن هم بزرگه تا۴سالگی خیلی اذیت شدم هم این کوچیکه که ۳سالشه اندازه صدسال واسم گذشت چون تاخیرحرکتی داره هنوز حرف نمیزنه خودمم مریض شدم هرچی درده گرفتم دیگه میگم خدایا این کی بزرگترشه وحرف بزنه راحتشم.من واقعا یه زن حامله یابچه نوزاد رومیبینم حالم به هم خوره دیگه.گاهی خسته میشم ازشرایطم این اوضام گاهی طبیعی ادامه میدم.اما بخداکه اصلا دیگه حوصله بچه بزرگ کردن روندارم.چرااگربچم مثل بچه های دیگه بی دغدغه بی اذیت بزرگ میشد الان آدم شادی بودم اما پسرم هنوزحدگرف نمیزنه وراه رفتنش مشکل داره و....دعاکنید خدا دل بهم بده ادامه روبرم وزود پسرم خوب شه.وقتی دیگه دل ادامه نداری خیلییی سخت بد میگذره هرروزت

گلم بچه کلا سخته اگه یه مشکل حتی کوچیک هم باشه سختتر، درکت میکنم.اینکه خسته باشی کاملا طبیعیه و اینکه ابرازش کنی اصلا اشکال نداره و هیچ وقت ب معنی ناشکری نیست.ادما میتونن شاکر باشن ولی در عین حال خسته ناامید و پشیمون هم باشن ، هیچکدوم از اینا هم ب معنی دوس نداشتن بچه نیست.بدون اکثر ماها در طول رو این حس ها میاد سراغمون با عذاب وجدان میگدرونیم فقط حواست باشه خیلی تو این حال نمونی .حواس خودت پرت کن ، ایشالله پسرتون هم ب زودی ب روال طبیعی برمیگرده و ارامش پیدا میکنید.

امیدوارم براتون اسون بشه وسلامتی به بچهاتون برگرده 🤲
مطمین باشید همه براشون سخت میگذره
توکلتون به خدا باشه